خلاصه داستان «بی‌مادر»:
یک زوج (امیر آقایی و میترا حجار) به‌تازگی بر سر داشتن بچه به تفاهم رسیده‌اند و قصد دارند از طریق یک رحم اجاره‌ای، این کار را انجام دهند. اما ورود زن به خانه آن‌ها اتفاقاتی را رقم می‌زند و…
کارگردان:
سید مرتضی فاطمی: وی پیش‌ازاین در جایگاه تهیه‌کننده آثاری همچون «هوش سیاه» و «شرایط خاص» را در تلویزیون در کارنامه ثبت کرده بود و «بی‌مادر» نخستین تجربه کارگردانی او به شمار می‌رود.
نقد فیلم «بی‌مادر»:
«بی‌مادر» از همان مشکلاتی رنج می‌برد که اغلب فیلم‌های سینمای ایران به آن دچار هستند و آن فیلمنامه است. فیلمنامه‌ای که در آن موضوع اصلی فیلم و حتی برخی از فراز و نشیب‌های داستان نیز بیان شده اما مسیر رسیدن به آن‌ها نقطه همواره با ضعف‌های فراوان همراه است.
اولین ایراد فیلم در شخصیت‌پردازی‌هاست. شخصیت‌پردازی‌هایی که نه بر اساس واقعیت، بلکه بر اساس ناخودآگاه فیلمنامه‌نویس در قصه پیاده‌سازی شده است. ناخودآگاهی که بر اساس آن، قشر فقیر همواره با ظاهری چرکین و کثیف در حال نعره‌کشیدن هستند و از آن سمت، قشر مرفه در حال شنیدن موسیقی خارجی در منزل و صرف شام در ظروف لوکس هستند! به این کلیشه‌های مبتذل که بارها در سینمای ایران مشاهده شده، باید رویکرد شخصیت‌ها را هم اضافه کرد که آن هم وضعیت بهتری ندارد.
امیرعلی با بازی امیر آقایی، یک روانکاو است و انتظار می‌رود که این ویژگی شخصیتی بتواند در ادامه داستان یک چالش مهم را در مواجهه با مهروز خلق نماید. اما روانکاو بودن امیرعلی نه‌تنها هیچ ربطی به داستان ندارد، بلکه به محلی برای بیانیه صادرکردن سازندگان از زبان این شخصیت انجامیده است. سخنانی که در جلسات انگیزشی توسط امیرعلی بیان می‌شود و هیچ ربطی هم به کلیت فیلم ندارد.
نقد ویدئویی فیلم «بی مادر» را در ادامه ببینید:
در آن سو نیز شخصیت مهروز که قرار است از طریق رحم اجاره‌ای باردار شود، هیچ ویژگی شخصیتی منحصربه‌فردی ندارد که بتواند نقطه عطفی در قصه ایجاد نماید. در این شرایط است که نه اشتیاق او و نه انکارش اهمیتی پیدا می‌کند و حتی شک و تردید همسر امیرعلی به او نیز عجیب‌وغریب و غیرعادی تداعی می‌کند. زمانی که شخصیت‌پردازی در فیلم این‌چنین ضعیف و آشفته باشد، نتیجه تمام کمکش های قصه در طول فیلم بی‌اهمیت خواهد بود؛ چراکه مخاطب پیش از رسیدن به این کشمکش، به درکی از آدم‌های قصه نرسیده است و رویکردشان برای او اهمیتی نمی‌یابد.
«بی‌مادر» یکی دیگر از آثار اجتماعی ضعیف سال‌های اخیر است. از آن دست آثاری که مشکلات فیلمنامه در آن باعث شده تا حتی پیام اصلی فیلم که تبلیغ فرزندآوری است جدی گرفته نشود و حتی به حاشیه رانده شود. برای صادرکردن یک پیام به مخاطب از طریق مدیوم سینما، نیاز است که شخصیت ساخته شود تا بتواند قصه‌ای روایت کند، قصه‌ای که در «بی‌مادر» وجود ندارد و احتمالاً هیچ‌کس به جز خود سازندگان نمی‌دانند که اصلاً چرا چنین فیلمی ساخته شده است!
نمره: 3/10
منتقد: میثم کریمی
چقدر فیلم و سریال در مورد سیاست فرزند آوری و کلا کانسپت پدر و مادر شدن زیاد شده و داره زیادترم میشه
نقد خوبی بود آقای کریمی
چرا جدیدا پژمان جمشیدی تو همه فیلم ها هست؟؟؟
جدیدا نیست. هست که کمک به فروش فیلم کنه. یک جورایی شده بیمه فیلمهایی که ممکنه کم فروش باشند (شاید). ولی من شخصا پژمان جمشیدی را دوست دارم.