فیلمنامه چیزهای کوچک اینچنینی (Small Things like These) با ظرافتی قابلستایش، در همان مقدمه، ما را باشخصیت اصلی داستان و محیطی که در آن قرار دارد آشنا میکند. مقدمهای که بدون اضافهگویی و متوسلشدن به انواعواقسام دیالوگها برای انتقال مفهوم، تنها از زبان سکوت برای بیان وضعیت استفاده میکند که بسیار تأثیرگذار است و باعث میشود تماشاگر به آنچه که در ایرلند دهه 80 رخ میداده واقف شود.
داستان فیلم در دهه 80 در شهر کوچکی واقع در ایرلند رخ میدهد. جایی که پیش از فرا رسیدن کریسمس، بیل (کیلین مورفی) به صورت اتفاقی متوجه حقایق دردناکی در خصوص مرکزی که توسط راهبهها اداره میشود میگردد و حال باید بین وجدان و سازش، یکی را انتخاب کند.
«Small Things like These» با ایجاد اتمسفر عالی، بهخوبی فضای خفقانآور دهه هشتاد در ایرلند را بازسازی کرده است. دورانی که فقر در این کشور حکمفرما بود و کماکان تسلط کلیسای کاتولیک بر جامعه میتوانست اتفاقات زیادی را رقم بزند. فیلم برای نشاندادن این وضعیت، حتی زمانی که در روشنایی روز نیز قصه روایت میشود، حس تاریکی شب را به مخاطبین انتقال میدهد و از به نمایش درآوردن رنگهای شاد در فیلم خودداری میکند تا ناراحتی و غم، یکدستترین وضعیت جامعه باشد.
خوشبختانه شخصیتپردازی فیلم نیز بهخوبی شکل میگیرد. «Small Things like These» از لحاظ وجود شخصیت، اثر پر بازیگری نیست و از همین جهت، تمرکز فیلم بر روی شخصیت بیل با بازی کیلین مورفی قرار دارد که در پرداخت او نیز ظرافت فراوانی بهکاررفته است. بیل که از طبقه کارگر است، با افسردگی حاد مواجه است و تقابلش با جامعه سازشکار اطراف، او را بیش از هر چیز دیگری رنج میدهد. فیلم بهجای بهتصویرکشیدن شخصیتی پرخاشگر، بیل را آدمی ساکت با نگاههای نافذ معرفی میکند که سکوتش سرشار از ناگفتههاست؛ سکوتی که در انتقال مفهوم سکانس به مخاطب عالی عمل میکند.
نقد ویدئویی فیلم «Small Things like These» را در ادامه ببینید:
بعید است که بتوانیم به شخصیتپردازی مناسب بیل اشاره کنیم و از بازی فوقالعاده کیلین مورفی سخنی به میان نیاوریم. مورفی که خود یکی از تهیهکنندگان فیلم به شمار میرود، در نقش اصلی فیلم عملکردی خیرهکننده از خود بهجای گذاشته و یکی از بهترین بازیهای خود را در فیلم ارائه داده است. سکوتهای طولانیمدت مورفی و نگاه او، یک کلاس درس کامل برای علاقهمندان به بازیگری به شمار میرود.
چیزهای کوچک اینچنینی (Small Things like These) اثر کوچک اما تأثیرگذاری است که با کمک کیلین مورفی تبدیل به یکی از بهترین آثار سال شده است. فیلمی که به شکلی دردناک، یکی از کهنهترین دردهای جامعه ایرلند را به تصویر میکشد و در نهایت از تماشاگر میخواهد که روحیه سازشکاری را کنار بگذارد و به ندای قلبش گوش دهد؛ خواستهای که البته تندادن به آن در عصر سازشکاری چالشهای فراوانی به همراه دارد!
نمره: 9/10
منتقد: میثم کریمی
فیلم خوب و فضا سازی عالی بود،
سیگمای ایرلند به دستور پیکی فوکینگ بلایندرز!!!
از اون دسته فیلم های خیلی آهسته در ریتم و حتی شاید حوصله سربر اما بسیار ارزشمند در محتوا.
کلین مورفیعم خز شده بسه دیگه
کیلین مورفی بازیگر پخته ای شده