آکوامن و قلمرو گمشده (Aquaman and the Lost Kingdom) یکی از بدشانس‌ترین آثار اَبَرقهرمانی سال‌های گذشته به شمار می‌رود. در زمان ساخته‌شدن این فیلم، ستاره «آکوامن» یعنی امبر هرد درگیر دادگاه جدایی از جانی دپ بود و این دادگاه چنان حاشیه‌ساز شد که بسیاری از طرف‌داران فیلم پس از صدور حکم و گناهکار شناخته‌شدن امبر هرد، خواستار حذف او از فیلم شدند. بااین‌حال، سازندگان تن به این خواسته ندادند و تنها تصمیم گرفتند که سکانس‌های حضور او در مقابل دوربین را کاهش دهند که این وضعیت در تدوین نیز مشهود است.
داستان فیلم درباره بلک مانتا (یحیی عبدالمتین 2) است که قصد دارد یک اهریمن باستانی را با گرم‌کردن زمین زنده کند و آکوامن (جیسون موموآ) در این راه می‌بایست جلوی او را بگیرد. آرتور اما به‌تنهایی توان مواجهه با این شخصیت را ندارد به همین جهت، به سراغ برادرش (پاتریک ویلسون) که قبلاً او را حبس کرده بود می‌رود و…
«Aquaman and the Lost Kingdom» یکی از آثاری است که احتمالاً خود سازندگانش هم درباره دلایل منطقی ساخته‌شدن آن توضیح مشخصی ندارند. قصه «Aquaman 2» یکی از عجیب‌ترین و ضعیف‌ترین قصه‌هایی است که شما می‌توانید در یک فیلم اَبَرقهرمانی بیابید. این ایده که دشمن قسمت نخست را در قسمت دوم تبدیل به تیم قهرمان کرده و به جنگ پلیدی بفرستیم، ایده‌ای بوده که احتمالاً فقط سازندگان «آکوامن 2» می‌توانستند تا این حد آن را نابود کنند.
البته در تاریخ سینما این اتفاق بارها رخ‌داده است. به‌عنوان‌مثال، سری فیلم‌های «راکی» نیز مشمول چنین شرایطی بودند که دو رقیب قسمت نخست در قسمت بعد تبدیل به دوستان صمیمی شدند و به مبارزه با دیگران می‌پرداختند. اما برای رسیدن به این مسیر، فیلمنامه نیازمند مقدمه‌چینی و توضیح منطقی است تا تماشاگر بتواند با شخصیت‌های داستان همراه شود. اتفاقی که در «Aquaman 2» رخ نمی‌دهد و همه چیز به سطحی‌ترین شکل ممکن پیش می‌رود.
در واقع پس از اولین مواجهه آرتور با برادرش اُرم، هیچ کنش و اختلاف یا کینه‌ای میان این دو دیده نمی‌شود و همه چیز در چند ثانیه حل‌وفصل می‌شود و آن دو با یکدیگر همراه می‌شوند تا دنیا را از شر تهدیدات گرمایی نجات دهند! خِشت اول اشتباه باعث شده تا تمام اتفاقات قصه در دقایق بعد زیر سؤال برود. اتفاقات غیرمنطقی که یکی پس از دیگری از راه می‌رسند تا هرچه بیشتر تماشاگر را بهت‌زده کنند.
شخصیت آرتور یا همان آکوامن، در قسمت دوم بیش از آنچه که از او در قسمت نخست دیده بودیم، به لودگی روی آورده است. او در قسمت دوم پادشاه آتلانتیس است و به نظر می‌رسد که مسئولیت‌های جدیدی در زندگی برعهده گرفته باشد. اما ایده سازندگان این بوده که شخصیت آرتور را شبیه به شخصیت واقعی جیسون موموآ در شبکه‌های اجتماعی نمایند تا میزان لودگی فیلم به شکل عجیبی افزایش پیدا کند.
نقد ویدئویی آکوامن 2 را در ادامه ببینید:
ازاین‌جهت است که تماشاگر، نه اتفاقات فیلم را چندان جدی می‌گیرد و نه آن ایده‌های گرمایش زمین بر روی او تأثیر می‌گذارد. فیلم حتی دشمنی باستانی را هم وارد ماجرا می‌کند تا شاید میزان جدیت فیلم افزایش پیدا کند؛ اما همگی این موارد به جهت تأکید حداکثری سازندگان فیلم بر ایجاد موقعیت‌های کمیک، به هدررفته و علناً صحبت‌های شخصیت‌ها در طول فیلم اهمیتی پیدا نمی‌کند و آن جانور باستانی فیلم نیز جدی گرفته نمی‌شود. (هرچند که خودِ فیلم هم بدون توضیحات اضافی در چند ثانیه نسخه او را می‌پیچد!)
آکوامن 2 (Aquaman and the Lost Kingdom) تکرار همان فرمول‌های همیشگی آثار اَبَرقهرمانی است که در این جا به‌واسطه عدم چفت و بسط فیلمنامه، آسیب بیشتری به کلیت فیلم وارد کرده است. اگر در برخی از آثار اَبَرقهرمانی، قصه یا بازیگران توانایی نجات فیلم را داشتند، در این جا چنین فرصتی برای «Aquaman 2» مهیا نبوده و قصه به حدی حفره دارد که حتی بالا پایین پریدن‌های جیسون موموآ و شوخی‌های بی ترمز این بازیگر هم نمی‌تواند فیلم را نجات دهد.
نمره: 3/10
منتقد: میثم کریمی
با این نقد مشخص شد که آقای میثم کریمی هیچی از سینما حالیش نمیشه
نقد بی رحمانه ای بود. به نظر من انقدر هم بد نبود. اگه این آقا تمام فبلم ها رو اینطوری نقد میکنه پس اون فیلم ها هم در این حد بد نبودند.
خیر