نقد و بررسی فیلم بیبی گرل (Babygirl)

بیش از یک دهه پیش، فیلمی تحت عنوان «Shame» با بازی مایکل فاسبندر منتشر شد که درباره اعتیاد یک فرد به رابطه جنسی بود. فیلمی پیچیده که به بررسی ابعاد مختلف ضربات روحی ناشی از اعتیاد جنسی می‌پرداخت. فیلم مذکور یکی از تحسین‌شده‌ترین و درعین‌حال، صریح‌ترین آثار آن سال‌ها بود؛ حالا «Babygirl» با همان مضمون به سینما بازگشته است؛ اما فاصله زیادی میان این فیلم «شرم» وجود دارد.

داستان درباره زنی به نام رومی (نیکول کیدمن) است. رومی مدیر یکی از شرکت‌های برتر فناوری است و زندگی خوبی با همسرش (آنتونیو باندراس) دارد. بااین‌حال، رومی از لحاظ جنسی به‌اندازه کافی از سوی همسرش تأمین نمی‌شود و حضور یک کارآموز جدید در شرکت، وضعیت جدیدی برای او رقم می‌زند که…

یکی از اصلی‌ترین مشکلات فیلم «Babygirl»، فیلمنامه ضعیف آن است که در آن نشانی از رویکرد روان‌شناختی شخصیت‌ها نیست و صرفاً رویدادها به‌سادگی پشت‌هم تلنبار شده و رخ می‌دهند بدون آن که فیلم سعی داشته باشد پیچیدگی روانی شخصیت‌های داستان را برای اقداماتشان مدنظر قرار دارد. ازاین‌جهت است که شخصیت رومی هرگز برای تماشاگر به‌اندازه کافی شرح داده می‌شود تا مخاطب بتواند به درک درستی از وضعیت روحی او و متعاقباً اقدامات بعدی‌اش برسد.

رابطه‌ای که میان او و کارآموز جوان شکل می‌گیرد نیز فاقد پیچیدگی روان‌شناختی است. فیلم تلاش دارد تا از کمبودهای جنسی رومی در زندگی زناشویی به‌عنوان اهرمی برای سوق‌دادن او به سمت کارآموز جوان استفاده کند؛ اما به دلیل ضعف شخصیت‌پردازی، این اهرم هرگز تبدیل به وزنه‌ای در ذهن مخاطب نمی‌شود تا کشش او به سمت رابطه خارج از ازدواج را درک کند.

در نقطه مقابل، ساموئل نیز وضعیتی مشابه رومی دارد. شخصیتی که فیلم درباره او هیچ اطلاعاتی به تماشاگر نمی‌دهد و دلیل توجه ناگهانی‌اش به رومی هم مشخص نمی‌شود. ازاین‌جهت است که ورود و خروج این شخصیت از داستان، اهمیتی برای مخاطب پیدا نمی‌کند؛ چراکه تماشاگر نتوانسته در طول فیلم ساموئل را باور کند و انگیزه‌های او برای رقم‌زدن چنین سازوکاری را متوجه شود.

بدترین بخش فیلم اما پایان‌بندی آن است (ادامه این متن می‌تواند پایان داستان را لو دهد). جایی که شخصیت همسر که به رابطه همسرش با کارآموز جوان پی برده، درحالی‌که مردی سنتی است و بیش از 20 سال از ازدواجش می‌گذرد، ناگهان متوجه می‌شود که باید به فانتزی‌های جنسی همسرش توجه کند و به این ترتیب، خانواده بار دیگر تبدیل به خانواده می‌شود! پایان بندی عجیب و غریبی که وضعیت متزلزل فیلم را بدتر می‌کند.

نقد و بررسی فیلم «Babygirl» را در ادامه ببینید:

بااین‌حال، بازی بازیگران فیلم باعث شده تا فیلم از سقوط کامل نجات پیدا کند. نیکول کیدمن در نقش اصلی فیلم، بازی قابل‌قبولی در مقابل دوربین ارائه داده؛ هرچند که این نقش‌آفرینی در رده بهترین تجربه‌های بازیگری او قرار نمی‌گیرد. آنتونیو باندراس هم که حضور کوتاه‌تری در فیلم دارد، در برخی از لحظات حضور درخشانی در فیلم دارد و نمره قبولی را می‌گیرد.

«Babygirl» سوژه جذاب اما پرداخت سطحی دارد. سوژه‌ای که باتوجه‌به گستردگی آن در جهان مدرن، شاید نیاز می‌بود که از منظر روان‌شناختی نیز به‌اندازه کافی مورد کندوکاو قرار بگیرد؛ اما فیلم به‌سادگی از پرداختن به جزئیات طفره رفته تا صرفاً قصه‌ای ساده به‌دور از منطق روایی شکل بگیرد؛ اتفاقی که باعث می‌شود «Babygirl» زودتر از آنچه که سازندگانش انتظار دارند به دست فراموشی سپرده شود.

نمره: 4/10

منتقد: میثم کریمی