نقد و بررسی فیلم Green Lantern ( فانوس سبز )

بازار فیلمهای جدید ساخته شده براساس شخصیت های کمیک که قبلا کمتر دیده شده اند ( یا اصلا دیده نشده اند ) داغ است و اینبار نوبت فانوس سبز است که در این میدان جولان دهد. البته فانوس سبز پیشینه چندان جالبی در کتابهای کمیک مصور ندارد و حتی خود آمریکایی ها هم او را به درستی نمی شناسند!. فانوس سبز ابتدا در سال 1940 منتشر شد و خود را به عنوان یک تازه وارد در عرصه قهرمان ها معرفی کرد. در آن سالها شخصیت اصلی فانوس سبز که آلن اسکات نام داشت، توانست در کنار شخصیت های دیگری نظیر فلاش یا زن اعجاب برانگیز ، محبوبیت خوبی نزد دوستداران کمیک پیدا کند. اما پس از آن به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم که براساس آن محبوبیت کتابهای کمیک به شدت کاهش یافت ، او به همراه بسیاری از شخصیت های دیگر تا بیشتر از یک دهه از حضور در کتابهای کمیک محروم شدند. در این چند سال که کتاب فانوس سبز منتشر نمی شد، تغییرات زیادی در اصل داستان شکل گرفت که مهمترین آنها تغییر نام شخصیت اصلی داستان به هال جوردن بود. انتشار مجدد فانوس سبز در اواخر دهه 50 میلادی رقم خورد که در این مرحله این کتاب با قهرمانی جدید تحت عنوان هال جوردن به کتابهای کمیک بازگشت. پس از این دوره هم با اخلافاتی که نویسندگان بر سر شخصیت های داستان با یکدیگر پیدا کردند شاهد این بودیم که تقریبا هر دهه در میان! این داستان ناگهان سر و کله اش پیدا می شد تا اینکه اعلام شد که قرار است فیلمی براساس این فانوس سبز ساخته شود. مطمئنم که بسیاری از شما تابحال نام فانوس سبز و شخصیت کاملا آمریکایی آن به گوشتان نخورده است، بصورت خلاصه توضیح دهم که قدرت این فانوس های سبز به حلقه ایی که به دستشان است خلاصه می شود. زمانی که آنها این حلقه را به دست می کنند قدرت های زیادی از جمله دستکاری در شب و روز ، زنده کردن رویاها!، پرواز با سرعت نزدیک به نور، تلپورت و… دارند که می تواند برای هر جنبده ی مخالفی خطرناک باشد. همانطور که می بینید قهرمان اصلی فانوس سبز با آن شکل و شمایل عجیب و غریب اش ( که به نظرم یکی از بد پوش ترین شخصیت های کمیکی است که تابحال مشاهده شده) حرف تازه ایی برای گفتن ندارد به جز یک داستان تکراری که بارها دوستانِ قهرمان دیگرش نظیر سوپرمن برای ما تعریف کردند. بهتر است نگاهی به داستان بیندازیم:

در فضا : مدت بسیاری است که سپاهی تحت عنوان فانوس سبز وظیفه حفاظت و تامین امنیت کهکشان ها را بر عهده دارند. کار این مجموعه این است که با استفاده از حلقه ی سبزی که در واقع قدرت آنها به حساب می آید، سرتاسر عالم گیتی را از وجود تهدیدهایی که هر از چند گاهی بوجود می آید پاکسازی کنند. تازه ترین تهدید کهکشانی مربوط به موجودی است به نام پارالاکس ( با صدای کلنسی براون ) . سپاهیان فانوس سبز به دلیل قدرت بسیار زیاد پارالاکس، توان مقابله با آن را ندارند و به همین دلیل دست به دامن نیرومند ترین فرمانده سپاهیان فانوس سبز یعنی آبین سور ( تمورا موریسون ) می شوند. سور کسی است که سپاهیان فانوس سبز امید زیادی به او برای شکست دادن دشمن دارند اما او هم توان مقابله با پارالاکس را ندارد و بعد از جراحت سنگینی که می بیند، به زمین می آید تا بتواند یک فرد شجاع ، جسور، غول کُش ، کهکشان نجات دهنده و… را پیدا کند تا بجای خودش، با این هیولای بی شاخ و دم مبارزه کند.

در زمین : هال جوردن ( ریان رینولدز ) یک مرد معمولی است که به عنوان خلبان در در یک مجموعه فعالیت می کند. هال به دلیل گذشته بسیار تلخی که داشته ، تبدیل به مردی خود ساخته شده که جسارتش در پروازها زبانزد است. اما هال به تازگی متوجه شده که شرکت قرار است وی را از کار بیکار کند و این خبری بسیار ناگوار برای هال است. هال با ترک شرکت نه تنها بیکار خواهد شد، بلکه دوست دخترش کارول ( بلاک لیولی ) که دختر رئیس اش هم به حساب می آید را هم از دست خواهد داد و این به نوعی یک پایان ناراحت کننده برای زندگی وی به حساب می آید. اما این پایان داستان نیست زیرا سور که از فضا به زمین آمده، به این نکته پی می برد که هال همان کسی است که می تواند جای خالی او را پر کند. بنابراین هال تبدیل به فردی می شود که تا دیروز از شرکت اخراج شده بود اما حالا او نجات دهنده کهکشان و گیتی و کلا هر چیزی که ارتباط به زیست دارد ، است و…

فانوس سبز شروع بسیار خوبی دارد. فیلم در ابتدا با یک سکانس نفس گیر آغاز می شود که طی آن پارالاکس با سور در حال جنگ است اما بعد از شکست سور و فرارش به زمین مشکلات فیلم ناگهان آغاز می شود. متاسفانه مشکلات عدیده فیلم مانند شخصیت پردازی به شکل کاملاً آزار دهنده ایی به فیلم لطمه زده است. تماشاگران معمولاً از یک فیلم اَبر قهرمانی انتظار دارند که حداقل شخصیت اصلی داستان یا از لحاظ ظاهری جذاب باشد ( مانند سوپرمن ) یا اینکه از لحاظ شخصیتی قابل قبول باشد ( مانند شخصیت تونی استارک در مرد آهنی ) اما فانوس سبز هیچ کدام از این فرمول ها را رعایت نکرده که نتیجه اش شخصیتی شده که نه خوش زبان است و نه خوش چهره!. در این بین تنها دوست دختر هال است که وضعیتی متناسب با یک فیلم اَبرقهرمانی دارد. کارول دقیقاً همانی است که باید باشد، یعنی کسی که یکجورایی همیشه پای قهرمان اصلی داستان می ایستد!. اما از طرفی، اهالی سیاره oa ( اسمش همین است) یکی از زائد ترین شخصیت هایی هستند که تا بحال در یک فیلم اَبرقهرمانی دیده ام. آنها نه عقل درست و حسابی دارند و نه می دانند که در فضایی که به قول خودشان وظیفه حفاظت از آن را دارند! چه خبر است. متاسفانه فیلم هرگز برای تماشگرش مشخص نمی کند که چرا باید وظیفه حفاظت از کهکشان به کسی مثل هال جوردن سپرده شود. در واقع برای من به عنوان تماشاگر مشخص نشد که ملاک انتخاب این دوستان چراغ سبز ما برای انتخاب هال چه بوده، آیا گذشته هال که یکجورایی همه بدبختی ها را یکجا جمع کرده باعث این انتخاب شده ؟ یا اینکه تسلط او بر خلبانی باعث اتخاذ این تصمیم شده؟ ( البته این دومی را مطمئن نیستم چرا که حلقه ی قدرتمند اهالی فانوس سبز، نیاز هر انسانی از آموزش خلبانی رفع می کند ).

مشکل دیگر فانوس سبز اورجینال نبودنش است. تقریباً تمامی شخصیت های فانوس سبز به نوعی از فیلمهای دیگر الهام گرفته شده است . شما می توانید به راحتی ردپای فیلمهایی نظیر هالک شگفت انگیز ، مرد عنکبوتی ، پیشتازان فضا و حتی جنگ تایتان ها را هم در فانوس سبز بیابید. به نظرم مهمترین دلیل برای چنین مساله ایی را باید در عدم داشتن ریشه درست و حسابی این داستان کمیکی دانست. فانوس دریایی هیچ وقت به اندازه کافی پیشینه معتبری نداشته که بخواهد تبدیل به یک فیلم سینمایی با بودجه گزاف 200 میلیون دلاری شود. اما با آورده شدن نام مارتین کمپبل به عنوان کارگردان این فیلم این امید زنده شد که شاید کمپبل بتواند کاری را که با کازینو رویال کرد و توانست روحی دوباره به سری فیلمهای جیمز باند بدهد، برای فانوس سبز هم انجام دهد و آن را تبدیل به فیلمی حداقل سرگرم کننده کند. اما متاسفانه کمپبل هم نتوانسته در فانوس سبز کاری از پیش ببرد.

جلوه های ویژه فانوس دریایی هم با توجه به بودجه گزاف اش چنگی به دل نمی زند. صحنه های اکشن فیلم با اینکه شلوغ و پر زرق و برق هستند اما به درستی هدایت نشده اند. اگر هوس کرده اید که این فیلم را به صورت سه بعدی ببینید باید به شما بگویم که مهمترین دلیل برای سه بعدی دیدن فیلم سیاره oa است. در این سیاره وِیژگی های سه بعدی به زیبایی خود نمایی می کند اما به نظرم ارزش صرف هزینه اضافه را ندارد زیرا اگرچه بصورت سه بعدی، محیط این سیاره قابل لمس تر است اما در نسخه دو بعدی این سیاره بسیار خوش رنگ تر است!. صحنه های درگیری هم تا دلتان بخواهد در فیلم وجود دارد که همگی آنها حاوی CGI غلیظ هستند و اگر طرفدار این نوع جلوه های ویژه هستید ، فانوس سبز برای شما کم نخواهد گذاشت. اما در مجموع جلوه های ویژه فانوس سبز برای تماشاگر پرانتظار امروز هالیوود ناامید کننده است.

ریان رینولدز یکی از بازیگران خوب هالیوود است که در چند سال اخیر بازی های بسیار خوبی را از او شاهد بوده ایم. رینولدز اگرچه بازیگر خوبی است اما قبول کردنش به عنوان یک اَبرقهرمان کار بسیار مشکلی است. جنس بازی رینولدز و حال چهره اش اصلا مناسب یک اَبرقهرمان نیست. تیم رابینز هم به عنوان یک سیاستمدار به قامت فیلم می آید!.

در زمان معرفی ثور گفتم که بیایید ثور را دوست داشته باشیم چون یک قهرمان تازه وارد است و خیلی راه دارد تا تبدیل به یک اَبرقهرمان خوب شود!. اما درباره فانوس سبز چنین حرفی نمی زنم، من شخصاً هیچ امیدی به ادامه فعالیت این اَبرقهرمان ندارم و به نظرم بهتر است که همینجا با او خداحافظی کنیم تا شاید پرونده فیلمش هم مانند کتاب، حدود یک دهه ایی بسته شود.