سیمرغ و جشنواره سی ام! ( به قلم میثم کریمی- بخش چهارم )

نقد و بررسی کوتاه فیلم پل چوبی : « پل چوبی » فیلمی است که اگر کمی بیشتر به وجه دراماتیک اش توجه می کرد ، می توانست یکی از بهترین های جشنواره لقب بگیرد. داستان فیلم تازه و جذاب است و حداقل کمتر در سینمای خودِ کشورمان به آن پرداخته شده ( فیلمهای ایرانی ساخته شده در خارج از ایران را کاری ندارم! )، « پل چوبی » درباره جوانی به نام امیر است که بنا به مشکلاتی که خودش آنها را غیر قابل تحمل می داند،به همراه همسرش قصد ترک وطن را دارد اما آنها برای خروج با مشکلاتی روبرو هستند، به همین جهت ابتدا زن به دبی می رود تا بعد از مدتی امیر هم به او بپیوندد. اما زمانی که این اتفاق می افتد، ناگهان سر و کله عشق قدیمی امیر پیدا می شود و… خوشبختانه « مهدی کرم پور » در « پل چوبی » به اندازه کافی مخاطبش را جدی گرفته و اجازه توهین به شعورشان را به خود نداده است! شخصیت امیر در این فیلم نمایی از یک جوان امروزی جامعه ایران است که به واسطه مشکلات مختلف اجتماعی و سیاسی که به بوجود آمده، دچار تناقضات فراوان در زندگی شخصی اش شده و مشخص نیست چه تصمیمی می تواند گره گشای راه او باشد. « کرم پور » تا حدودی توانسته این نوع جوان ایرانی را در قالب یک داستان رمانتیک – سیاسی به نمایش بگذارد و از این حیث نمره متوسطی را می گیرد. اما فیلم مشکلات زیادی هم دارد که در ساخته قبلی « کرم پور » به نام « تهران سیم آخر » هم به چشم می خورد، این فیلم اگر به وجه دراماتیک داستانش بیشتر می پرداخت و تا بدین حد دیالوگ های سیاسی دهان پُر کن به فیلم اضافه نمی کرد، شاهد فیلمی یکدست و خوش ساخت می بودیم. « کرم پور » به خوبی توانسته اتفاقات سال 78 و بعد از انتخابات 88 را به پس زمینه داستانش منتقل کند اما همانطور که گفتم اگر دیالوگ های سیاسی تحمیل شده به فیلم نبود، نتیجه بهتری را از این فیلم شاهد بودیم. حضور « هدیه تهرانی » در نقش نازلی هم سردتر از آن است که او را قبول کنیم. مطمئناً « هدیه تهرانی » مناسب اینجور نقشها نیست!

نکته : نشست خبری این فیلم بدون حضور منتقد مهمان برگزار شد به همین جهت انتقادی هم از فیلم صورت نگرفت! البته در این میان یکی از خبرنگاران از جای خود برخاست و گفت که بعضی از قسمت های فیلم را ” دوست نداشته “! ، عوامل فیلم هم حسابی از خجالتش درآمدند و گفتند که باید علائق شخصی را کنار بگذارید و فیلم را نقد کنید؛ البته معلوم نیست منظورشان کدام نقد بود، منتقد مهمان که حضور نداشت!

نقد و بررسی کوتاه فیلم برف روی کاج ها : اولین تجربه کارگردانی « پیمان معادی » بسیار حرفه ای تر از آن بود که فکر می کردم. « برف روی کاج ها » حاوی مضامینی تکراری درباره خیانت و هوس می باشد اما روایت یکدست این سوژه توسط « معادی »، لذت تماشای فیلم را دوچندان کرده است. در این فیلم ما با شخصیتی به نام رویا ( مهناز افشار ) آشنا می شویم که به تدریس پیانو اشتغال دارد. شوهرِ رویا ( حسین پاکدل ) دندانپزشکی پنجاه و چند ساله است که به همسرِ خود بسیار علاقه دارد. اما در ادامه رویا بر اثر یک اتفاق ساده متوجه می شود که یکی از شاگردانش با همسرش دارای روابطی است… « برف روی کاج ها » یکی از باورپذیرترین فیلمهایی است که درباره موضوع ” خیانت به همسر ” ساخته شده است. در این فیلم خبری از تصمیمات احمقانه یکی از طرفین مورد خیانت قرار گرفته یا سوء تفاهم های ایجاد شده تحمیلی در فیلم نیست، در اینجا ما با زنی روبرو هستیم که به تازگی بعد از آگاهی از موضوع خیانت شوهرش، متوجه می شود که به جز او، بسیاری دیگر از قوم و خویش ها هم از این خیانت مطلع بوده اند و ظاهراً تنها کسی که از ماجرا خبر نداشته خود او بوده! « برف روی کاج ها » با روایتی یکدست ( بدون هرگونه فلاشبک به گذشته برای فهمیدن چرایی خیانت همسر! ) ، قصد دارد تا دنیای زنی را که همسرش بهش خیانت کرده را بدون هرگونه اضافاتی به تصویر بکشد و این کار را هم به استادی انجام داده. فیلم به خصوص در لحظاتی که « مهناز افشار » و « صابر آبَر » با یکدیگر هستند، بسیار تماشایی از آب درآمده. شخصیت های که آنها ایفا می کنند بی ریا، شاداب و سرشار از احساسات هست که نمونه خارجی اش را بارها در اوج کیفیت شاهد بوده ایم اما اینبار این افتخار را داریم که نمونه وطنی اش را هم ببینیم! « برف روی کاج ها » درام بسیار خوبی هست که بی صبرانه منتظر اکران عمومی اش خواهم بود. تماشای یک « مهناز افشار » حالا بهترین شده و « صابر اَبَر » همیشه در اوج، به لذت چند باره تماشای فیلم می ارزد. راستی فیلم موسیقی متن زیبایی هم دارد که واقعاً شنیدنی است، امیدوارم که بتوانم نسخه کاملش را بدست بیاورم!

نکته : در نشست خبری این فیلم « امیر پوریا » هم حضور داشت اما اینبار به عنوان بازیگر فیلم! « پوریا » اما حتی زمانی که در مقام بازیگر هم به نشست خبری آمده بود، صحبت زیادی درباره خودِ فیلم نکرد و بجایش به « مسعود فراستی » تاخت که گفته بود کسب اُسکار فیلمنامه برای فیلم « جدایی نادر از سیمین » در درجه اهمیت دوم قرار دارد!

222

نقد و بررسی کوتاه فیلم دزدان خیابان جردن : فیلم درباره دو دزد به نامهای نسیم و سام هست که بعد از دزدیدن یک گاو صندوق از یک شرکت متوجه می شوند که این گاو صندوق متعلق به خانمی به نام فرنگیس است که قصد دارد تا پرده از جنایات یک باند مافیایی قاچاق محصولات آرایشی بردارد و… « دزدان خیابان جردن » را به راحتی می توانم در لیست 10 فیلم ضعیف و شانه تخم مرغی دهه اخیر قرار دهم. اگر تمشک طلایی هنوز هم برگزار می شد ، مطمئنم که این فیلم رکورد دریافت تمشک طلایی را کسب می کرد! نمی خواهم به خودِ فیلم بپردازم، تنها شما را با نامهای شخصیت های داستان آشنا می کنم : دون هوشنگ! الی اتمی ! اصغر مارادونا! ، این وسط حمید گودرزی را هم داریم که هر زمان که کارگردان دلش خواسته به فیلم آمده و زده زیر آواز!. « دزدان خیابان جردن » مطمئناً بزودی روانه سینماها خواهد شد اما باید دید مردم از آن استقبال خواهند کرد یا اینکه سطح توقع ها بالا رفته! اکران این فیلم فرصت خوبی هست برای اینکه متوجه شویم آیا مردم هنوز هم از سینمای شانه تخم مرغی استقبال می کنند یا خیر! تنها روی صحبتم با « وحید اسلامی » هست که سالهاست به عنوان روزنامه نگار فعالیت می کند و فیلمهای زیادی را هم نقد و بررسی کرده، بعضی ها را کوبیده و بعضی ها را تحسین کرده. اما وحید جان! باید خدمتت عرض کنم که با این فیلم بدجوری گند زدی!

نکته :نشست خبری « دزدان خیابان جردن » سرشار از نکته های عجیب و غریب و البته تامل برانگیز بود. در نشست خبری این فیلم « وحید اسلامی » در همان وهله اول حمله را به دفاع ترجیح داد و عنوان کرد :« از عکس العمل ها تا حدودی متوجه شدم فضای ارتباطی چگونه خواهد بود. سالن های نشست فضای خود را از دست داده است زیرا از فضای شکل گرفته فیلمساز نمی تواند به اشکالات کار پی ببرد.» او در ابتدای این جلسه با کلامی طنز ضمن معرفی تمامی عوامل سازنده فیلم ، منتقد مهمان که « حسین سلطان محمدی » بود را با لفظ ” دایناسور ” به مهمانان معرفی کرد! او گفت که :« سلطان محمدی از نسل دایناسورهای مجله فیلم هست كه نسل آنها رو به انقراض است! »، « سلطان محمدی » هم که زیاد از این جمله خوشش نیامده بود تنها لبخندی ملایم تحویل « اسلامی » داد!

در ادامه جلسه، « اسلامی » فیلمش را از لحاظی با « داستان عامه پسند » ( کوئینتین تارانتینو ) مقایسه کرد و گفت که خیلی ها این فیلم را به دو دسته تقسیم کردند؛ دسته اول که فیلم را نمی فهمند و دسته دوم که آن را شاهکار سینما می دانند! این مقایسه عجیب و غریب البته به اظهار نظر صریح « سلطان محمدی » به حاشیه رانده شد. « سلطان محمدی » عنوان کرد که به احترام شخصِ وحید اسلامی فیلم را تا انتها تماشا کرده است وگرنه مثل بسیاری از منتقدین در اواسط فیلم می خواسته سینما را ترک کند! اسلامی هم در پاسخ گفت : انتظار تامل و تمسخر نسبت به فیلم را داشتم چون با ارائه هر نكته و حرف جدیدی این اقدامات اتفاق می افتد، بنابراین زیاد تعجب نكرده ام! ( مشتاقانه منتظرم تا یک نفر حرف جدیدِ اسلامی را در این بنجل سینمایی کشف کند!). در آخر جلسه هم وحید اسلامی از دایی و زن دایی اش که در نشست خبری حضور داشتند تشکر کرد! لازم به ذکر هست که هیچ خبرنگاری در این جلسه حاضر به طرح پرسش نشد! جلسه مفرح تر از این می خواستید!؟

333

نقد و بررسی کوتاه فیلم زندگی خصوصی آقا و خانم میم : فیلم جدید « روح الله حجازی » بسیار بهتر از بعضی فیلمهای بخش مسابقه جشنواره فجر بود و نمی دانم چطور مسئولین به این نتیجه رسیدند که این فیلم کیفیت لازم را برای قرارگیری در میان فیلمهای مسابقه سینمای ایران را ندارد! این فیلم داستان مردی شهرستانی را روایت می کند که بعد از ارتقای شغلی به تهران می آید اما به دلیل باورهای تعصبی اش ، نمی تواند با محیط جدید کارش ارتباط برقرار کند و این مشکل در ادامه به زندگی شخصی اش هم آورده می شود… « زندگی خصوصی » غافلگیری به حساب نمی آید ، فیلم یک داستان سر راست دارد که آن را به خوبی تا به انتها معرفی می کند و دیگر هیچ. شما در بدنه فیلمنامه می توانید کلیشه های بسیاری را بیابید و همیشه یک قدم از کارگردان جلو باشید! اما همانطور که گفتم فیلم داستان خیانت محورش(!) را به خوبی تعریف می کند و خوشبختانه تماشاگر را تا انتهای فیلم نگه می دارد. بازی فرخ نژاد و کرامتی معمولی است و حاتمی کیا هم در اولین تجربه جدی بازیگری اش، بد ظاهر نشده. حاتمی کیا به عنوان رئیس شرکت قابل قبول است اما آن کلاه کاسکتی که بر سر می گذارد و با موتور در سطح شهر تردد می کند، بدجوری اسباب خنده تماشاگر را فراهم می کند!

نکته : روح الله حجازی در مصاحبه با خبرگزاری مهر عنوان کرد که ” جوابش را از مردم گرفته است! “. ظاهراً استقبال مردم از این فیلم در سالن نمایش بدجوری حجازی را سرحال آورده بود!

444