خلاصه داستان :
تی ای لارنس یک افسر ارتش سلطنتی بریتانیای کبیر به سرزمین عربستان اعزام می شود تا قبایل پراکنده ی عرب رو با هم متحد کنه تا علیه امپراطوری عثمانی بجنگند و سرزمین های عربی را علیه عثمانی بشوراند و …
نقد فیلم « لارنس عربستان » :
مهم ترین ویژگی فیلم که توجه مرا جلب کرد و باعث شد دفعه ی اول که این فیلم را تماشا کردم به هیچ ویژگی دیگر آن توجه نکنم شخصیت اول فیلم تی ای لارنس بود با بازی ماندگار پیتر اوتول
شخصیت پردازی لارنس در این فیلم بسیار عالی بود ، یکی از بهترین پهلوان پنبه سازی های تاریخ سینما ، چقدر باور پذیر و جذاب ، شخصیتی جذاب تر از هر قهرمانی که در سینمای امروز می توان خلق کرد، از سینمایی که قهرمانان آن « مرد عنکبوتی » و « زن شگفت انگیز » باشند دیگر نباید توقع شاهکار هایی مثل « لارنس عربستان » را داشت.
لارنس مجذوب و مسحور آن بیابان‌های بکر و دست نخورده و مردان یکدنده و لجوج قبایل عرب است.
در بیابان عربستان، راهنمای عرب لارنس به وسیله امیرزاده ای به نام شریف علی بر سر یک چاه آب به قتل می‌رسد.
این موضوع، اهمیت آب و اختلافات قبایل را برای لارنس آشکار می‌کند معارفه عمر شریف در صحنه ی چاه آب به واقع شاهکاریست و شاید برترین معارفه سینمایی که تا به امروز در سینما شاهد بوده ایم.
به تنهایی کلاس اموزش ترکیب اجزا،دوربین و تدوین هست که همه در کنار هم یک سکانس شاهکار رو ساختن و می تواند جدا از کل فیلم، یک اثرجداگانه آموزشی محسوب شود.
فیلم « لارنس عربستان » هم مثل « ۲۰۰۱ : یک اودیسه ی فضایی » کوبریک یک فیلم استثنایی و جلو تر از زمان است ، فیلمی که بعد ها با وجود پیشرفت تکنولوژی و همچنین افزایش سرسام آور بودجه ی فیلم های بیگ پروداکشن مثل آن تکرار نشد چون هر دو فیلم مذکور نه به دلیل ویژگی های بلاک باستری یا بخش حماسی و ماجراجویی بلکه به دلیل ویژگی های فرمی و روایی و همچنین محتوایی برجسته و با ارزش معروف و محبوب شدند ویژگی هایی که هیچ جلوه ی ویژه یا تبلیغاتی نمی تواند جایگزین آن ها شوند.
طراحی صحنه ی فیلم بسیار عالی بود از بندر عقبه گرفته تا چادر ها و مناطق بیابانی که برای فیلم برداری انتخاب کرده بودند همه چشم نواز و واقع گرایانه
تلاش ها و عمل لارنس در فیلم به نتیجه ی دلخواه و آرمان او نمی انجامد و این خود بزرگترین درس است ، هر چقدر که انسان محبوب و قدرت مند باشد باز هم نمی تواند به تمام اهدافی که برای آن تلاش کرده برسد.
فیلم بر خلاف اکثر فیلم های حماسی-تاریخی که بیشتر حالت تجاری دارند ، یک فیلم هنری ، تجاری و عمیق است که سعی در ارائه ی چهره ای خوب از امپراطوری بریتانیا و جاسوسان و خرابکاران این روباه پیر دارد.
حالت نگاه و چشمان لارنس انسانی مصمم را نمایش می دهد که تقریبا تا آخر فیلم اراده ی خود را از دست نمی دهد. شخصیت پردازی او انسانی مصمم با اراده ، منطقی ، مهربان و استراتژیست ماهر را به نمایش می گذارد که هدف اصلی وی نجات دادن اعراب است و این اسطوره ی دروغین به بهترین و باور پذیر ترین شکل ممکن شخصیت پردازی شده است.
پیتر اتول در این فیلم یکی از بهترین نقش آفرینی های سینما را ایفا کرد از دو سال فیلم برداری و زندگی در بیابان در این فیلم دوران اوج او شروع شد و با یک فیلم شاهکار دیگر به نام آخرین امپراطور (همان معلم بریتانیایی امپراطور ) به کارگردانی برناردو برتولوچی، به کار خود پایان داد.
شخصیت پردازی لارنس بسیار عالی است از ابتدای فیلم او را فردی مشهور اما ناشناخته بین مردم نشان می دهد و با بازگشت به گذشته آرام آرام شخصیت مرموز و جذاب وی را آشکار می سازند.
شخصیت او مجموعه معنویت و دیوانگی را دارد، شخصیتی كه متفاوت از قهرمانان نظامی است که می تواند اعراب را مجاب كند كه پیرو او باشند. لارنس آن قدر باهوش و آگاه به روانشناسی است كه دردها و نقطه ضعف‌های آنان را بهتر از خودشان فهمیده است.
لارنس با آن ظاهر درویش مسلكی خود هم اعتماد فرماندهانش را جلب كرده است و هم اعراب را مهمان نوازي عربها كه يكي از مهمترين شاخصه هاي اصلي هويتي صحرانشينان شبه جزيره مي باشد. بنظر لارنس اين منش عربي است كه هرچه دارند به پاي مهمان مي ريزند. اعراب به احترام مهمان از جا بلند مي شوند و براي يادبود پيشكش هائي به ميهمان مي دهند.
موسیقی زیبا و هماهنگ با فیلم که اگر بیشتر از فیلم برداری در انتقال فضای بیابان تاثیر نداشته باشد تاثیر برابری دارد ، ترکیبی از موسیقی عربی با موسیقی های حماسی و نظامی دقیقا مطابق فضای فیلم است.
ساخت موسیقی فیلم لارنس عربستان حقیقتاً کار سختی است. فیلمی که براساس واقعیت ساخته شده بود و تا حد امکان باید تصویری حماسی از لارنس به تصویر می کشید؛ آن هم در میان آن صحرا و شن داغ. اما موریس ژار نه تنها توانست از سد تمامی این مشکلات بگذرد، بلکه توانست اثری به شدت حماسی خلق کند که مجسمه اسکار را هم برایش به همراه داشته باشد.
موریس ژار پس از « لارنس عربستان » 6 بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد و 2 بار نیز آن را کسب کرد.
علاوه بر اوتول، عمر شریف و آنتونی کوئین و آلک گینس بازی ماندگار و زیبایی را ارائه کردند که در شخصیت پردازی عالی شخصیت ها موثر بودند.
سخن آخر :
با این که مدت زمان فیلم چهار ساعت است و تقریبا خالی از صحنه های اکشن و جنگ های بزرگ فیلم های تاریخی-حماسی هست اما به دلیل شخصیت پردازی و زیبایی های بصری جذاب بیننده رو جلوی نمایشگر میخکوب می کند و تجربه ای شگرف را به وجود می آورد .
نویسنده : alireza ripper
این مطلب پیش از این در جامعه مجازی مووی مگ منتشر شده است. برای خواندن مطالب جذاب دیگر و گفتگو با علاقه مندان به سینما، همین امروز با کلیک بر روی این لینک، به جامعه مجازی مووی مگ ملحق شوید!
