فیلم کمدی – زامبی « جسد های گرم » در سال 2013 یک موفقیت قابل توجه برای ژانر زامبی به حساب می آمد. ژانری که کمتر دیده شده بتواند داستانی کمدی – زامبی با چاشنی روابطه عاشقانه را تجربه کند اما این اتفاق با « جسد های گرم » در سال 2013 رخ داد و استقبال تماشاگران نیز از این اثر قابل قبول بود. « زندگی بعد از بث » که اولین فیلمِ جف بائنا می باشد ، راه و روش فیلم « جسد های گرم » را پیش گرفته و روایتگر یک داستان ” زامبی محور اما عاشقانه ” می باشد که اینبار هدف نه خورده شدن ملت، بلکه روابط عاشقانه یک زامبی با همسرش است که در مسیری پر پیچ و خم به تصویر کشیده شده است.
زک ( دن دهان ) مرد جوانی است که به تازگی همسرش بث ( اوبری پلازا ) را از دست داده و از فقدان او به شدت رنج می برد. زک که حال و روز خوشی ندارد، برای اینکه با پدر و مادر بث همدردی کرده باشد بطور منظم از طریق تلفن با آنها در ارتباط است اما پس از مدتی این ارتباط قطع می شود و زک نیز عازم منزل آنان می شود تا دلیل پاسخ ندادن تلفن هایش را جویا شود اما وی در آنجا با صحنه عجیبی روبرو می شود. زک در خانه پدر و مادر همسرش، خودِ بث را می بیند که در حال قدم زدن است و ظاهرا به خوبی و خوشی در حال گذران زندگی اش می باشد! زک که از مشاهده این اتفاق حیرت زده شده به سراغ قبر همسرش می رود و متوجه می شود که قبر همسرش نیز خالی شده و جسد در آنجا حضور ندارد به همین منظور تصمیم می گیرد هرطور که شده به خانه پدر و مادر بث برود تا از ماجرا سر در بیاود. پس از ورود زک به خانه همسرش، متوجه می شود که بث از قبر به بیرون آمده و اکنون بصورت یک زامبی زندگی می کند که تعادل درست و حسابی روانی هم ندارد و…
« زندگی بعد از بث » شروع قاطعانه ای دارد که یک ویژگی مثبت برای اثری مستقل محسوب می شود. در ابتدای فیلم مرد جوانی را می بینیم که همسرش را از دست داده و حسابی بخاطر این وضعیت بهم ریخته است اما بزودی متوجه می شود که همسرش از دنیا نرفته و در واقع در قامت یک زامبی دوباره به دنیا بازگشته است. ایده بامزه جف بائنا که اگرچه می توان آن را تا حدودی زیادی الهام گرفته شده از دیگر آثار هالیوود ( از جمله خودِ « جسد های گرم » ) قلمداد کرد اما شیوه روایت آن در « زندگی بعد از بث » تا حدود زیادی ارجینال باقی مانده ، هرچند که این ارجینال بودن باعث نشده که اثر ، ناب و تماشایی باشد.
مشکلات « زندگی بعد از بث » کم نیستند اما شاید مهمترین آن را بتوان شخصیت پردازی ضعیف خودِ بث و البته عدم وجود شوخی های جذاب عنوان کرد. بائنا علی رغم اینکه موفق می شود زوج جوان فیلم را در آغاز به خوبی به تماشاگر معرفی نماید اما در ادامه هیچ نکته ویژه ای برای ادامه رابطه مجدد این زوج مطرح نمی کند و در واقع تماشاگر پیش از زنده شدن مجدد بث ترجیح می داد که او را دوباره در کنار شوهر عاشق پیشه اش مشاهده کند اما در اواسط فیلم آرزو می کند که ای کاش وی در همان قبر باقی می ماند تا رفتارش تا این حد بر روی اعصاب تماشاگر نباشد! متاسفانه بائنا در ترسیم یک نمودار عاشقانه ساده برای بث و زک ناتوان بوده و حتی تماشاگر در اواخر فیلم از خود سوال می کند که اصلا چرا این دو الان در کنار یکدیگر هستند!؟
شخصیت بث علی رغم جذابیت های ابتدایی که برای تماشاگر دارد، خیلی زود شوخی هایش رنگ می بازد و در دقایق باقی مانده فیلم نیز تکرار مکررات این شوخی ها تبدیل به سوهان اعصاب برای تماشاگر می شود که این مشکل را می توان مستقیما به شخص کارگردان نسبت داد. جف بائنا که دوست پسر نقش اصلی فیلم نیز محسوب می شود، در اولین تجربه کارگردانی خود مشخصاً نشان داده هنوز تجربه کافی برای درک درست شخصیت ها و متعاقباً پرداخت مناسب آنان در یک اثر بلند سینمایی را کسب نکرده و به همین دلیل هم هست که بث خیلی زود تمام بامزگی ها و رفتارهای افسار گسیخته اش را که در ابتدا می توانست برگ برنده او باشد، در اواسط فیلم به عنوان نقطه ضعف در خود می بیند چراکه پرداخت این شخصیت بیشتر به درد یک اثر زیر 60 دقیقه می خورد نه یک فیلم بلند سینمایی.
در نقطه مقابل بث، زک قرار دارد که وضعیت این یکی مناسب یک اثر بلند سینمایی بوده و در رفتارهایش ثبات بیشتری را می توان مشاهده کرد. زک برخلاف بث، در دقایق مختلف فیلم حالات روحی اش دچار دگرگونی ناگهانی نمی شود و خوشبختانه در لحظات کمدی فیلم نیز خود را به لودگی نمی کشاند. زک مخصوصاً در دقایقی از فیلم که در حال گفتگو با افرادی به غیر از بث می باشد، دیالوگ های جذابی به زبان می آورد که البته متاسفانه مدت این دقایق در فیلم زیاد نیستند.
دن دهان که در سالهای اخیر نشان داده می توان بهای بیشتری به او در سینما داد، در نقش زک بهترین بازیگر فیلم است. وی در تمام دقایق فیلم به راحتی در نقش مردی که فقدان همسر آزارش می دهد بازی قابل قبولی داشته و حتی در لحظات کمدی فیلم نیز به خوبی شخصیتش را کنترل کرده تا از مرز تعیین شده اش خارج نگردد. اما اوبری پلازا وضعیت متفاوتی در نقش زامبی داستان داشته است. پلازا در نقش بث انرژی بسیار زیادی مصرف کرده ، او مدام می بایستی داد و فریاد به راه می انداخته و با چشمانی گرد شده و دهانی که به رسم زامبی ها بیشتر از حد معین باز می شود، دیالوگ می گفته، اما تمام این زحمات با پرداخت ضعیف شخصیت او به هدر رفته است. تماشاگر نمی تواند به خوبی تغییر حالات روحی بث را درک کند. او در لحظاتی ویرانگر و دیوانه است اما در لحظاتی عاشق و در لحظاتی دیگر خل و نادان! این تغییرات مداوم شخصیت بث اگرچه در اوایل فیلم تازگی دارند و برای مخاطب نیز بامزه تداعی می کند اما تکرار آن در 90 دقیقه بدجوری باعث آزار تماشاگر شده است.
جان سی ریلی و مولی شانون در نقش پدر و مادر بث ، از جمله بازیگران خوب فیلم به شمار می روند که توانسته اند بحران زامبی شدن دخترشان را مدیریت کنند و تماشاگر هم به راحتی با آنان ارتباط برقرار می کند. این پدر و مادر دوست داشتنی ، دلسور و البته نگران هستند و ریلی و شانون به خوبی به کالبد این پدر و مادر شخصیت داده اند. آنا کندریک نیز در نقش اریکا وکسلر ، به توفیق چندانی نمی رسد چراکه فیلم تمرکزی بر روی او نگذاشته است.
« زندگی بعد از بث » از آن دسته فیلمهایی است که ایده اولیه بسیار خوبی داشته اند اما به دلیل عدم تجربه کافی صاحب ایده در پروش داستان، تمام این ایده های خوب به هدر رفته است. شاید بهتر می بود که جف بائنا برای ساخت « زندگی بعد از بث » به سراغ نویسندگانی با تجربه تر می رفت و ایده اش را با آنان در میان می گذاشت تا شاهد موقعیت های بهتر کمدی – درام در فیلم می بودیم اما این اتفاق رخ نداده است. « زندگی بعد از بث » متاسفانه در کمدی بسیار شور است و در روایت یک داستان عاشقانه نیز دچار کمبودهای شدید است که در نهایت باعث می شود از دیدن فیلم لذت نبریم.
منتقد : میثم کریمی
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگیرد قانونی می شود.
به جامعه مجازی سایت مووی مگ بپیوندید و دوستان سینمایی جدید پیدا کنید!
زندگی بعد از بث : Life After Beth
کارگردان : Jeff Baena
نویسنده : Jeff Baena
بازیگران :
Aubrey Plaza…Beth Slocum
Dane DeHaan…Zach Orfman
John C. Reilly…Maury Slocum
Molly Shannon…Geenie Slocum
و…
ژانر : کمدی – ترسناک
رده سنی : R ( مناسب برای افراد بالای 17 سال)
زمان : 89 دقیقه