«داستان واقعی» براساس خاطراتی از مایکل فینکل، نویسنده سابق نشریه نیویورک تایمز ساخته شده است. فینکل ( در فیلم با بازی جونا هیل ) که یکی از نویسندگان مشهور نیویورک تایمز بود، به دلیل نگارش مقاله ای درباره موضوع برده داری که حساسیت های زیادی را برانگیخته بود، علی رغم تجربه بالا و جایگاه خوبی که در این نشریه داشت، از کار معلق شد. در وضعیت آشفته کاری مایکل، به وی خبر رسید که یک قاتل به نام کریستین لانگو ( جیمز فرانکو ) که مرتکب قتل فجیعی شده بود، به هنگام دستگیری خود را مایکل فینکل معرفی کرده است و همین موضوع سبب کنجکاوی فینکل درباره دلایل انتخاب نامش توسط این قاتل می شود. وی پس از انجام هماهنگی های لازم به ملاقات لانگو در زندان می رود تا بتواند صحبت های لانگو را بشنود اما…
« داستان واقعی » درباره کنش و واکنش میان دو انسان در جایگاه متفاوت نسبت به یکدیگر می باشد و خیلی بنا نداشته تا فرم جنایی را پیش روی بگیرد. در واقع همانطور که گفته شد، « داستان واقعی » براساس داستانی واقعی درباره مکالمه میان مایکل فینکل و کریستین لانگو ساخته شده است و تمرکز فیلم نیز بر روی گفتگوهای دو نفره این دو که آغشته به انواع و اقسام دروغ و تزویر و سیاست کلامی می باشد، قرار گرفته است. البته چنانچه موضوع فیلم می توانست درباره خودِ لانگو و جنایت هولناکی که مرتکب شده بود باشد، می شد داستانی به مراتب جذاب تر را شاهد بود. فیلم در حد اشاره، به جنایت لانگو اشاره می کند اما خیلی علاقه مند نبوده تا وارد جزئیات آن شود و ذهن تماشاگر را به آنچه که لانگو مرتکب شده معطوف کند.
روپرت گوولد، کارگردان فیلم، سعی کرده از کنش و واکنش های میان مایکل و لانگو ، فیلم خود را درآورد که می توان ایرادات مختلفی را به آن وارد دانست. گوولد در « داستان واقعی » دو شخصیت را با انگیزه های مختلف رودروی یکدیگر قرار می دهد تا هرکدام که به نوعی در زندگی شان با بحران مواجه شده اند را در تعامل با یکدیگر به رستگاری نه چندان مطمئنی سوق دهد. اما مشکل اینجاست که دروغ و عدم صداقت میان روزنامه نگار و زندانی که در ادامه دوستی عجیب و غریبی را شامل می شود، شاید در وهله اول باعث ایجاد علامت سوال و در واقع تعلیق مناسب در ذهن مخاطب گردد اما ایراد فیلم زمانی آشکار می شود که سازندگان هیچ نقطه پایانی را برای سوالات متعدد مطرح شده در نظر نمی گیرند و در واقع این سوالات در ذهن تماشاگران بی آنکه پاسخ مناسبی برای آن یافت شود باقی می ماند.
« داستان واقعی » به شکل ناامید کننده ای قصد دارد باهوش باشد و ابایی هم ندارد که در این مسیر گریزی هم به « زندگی دیوید گیل » و یا حتی « مظنونین همیشگی » بزند و شخصیت هایی مجهول خلق کند. اما مشکل اینجاست که هرچقدر که در داستان به جلوتر می رویم، کمتر نشانی از مغز در ماحصل صحبت های مایکل و لانگو پدیدار می شود و در انتهای داستان نیز این کنش و واکنش ها بی آنکه نکته تامل برانگیز و اثر ویژه ای برای مخاطب بر جای گذاشته باشد، به همان طریق که هر تماشاگری پیش از به انتها رسیدن داستان انتظارش را دارد، به پایان می رسد! فقدان شخصیت مکمل قدرتمد و سینماتیک کردن خاطرات آقای فینکل، شاید عمده دلیل عدم جذابیت « داستان واقعی » باشد.
انتخاب جیمز فرانکو و جونا هیل برای حضور در نقش های اصلی فیلم نیز یکی دیگر از نکات جالب توجه بوده که نتیجه اش می تواند برای هر مخاطب متفاوت باشد. چنانچه بتوان از دیدگاه مثبت به این انتخاب توجه کرد، باید اذعان کرد که حضور فرانکو و هیل در نقش های کاملا جدی ( که کمتر در سالهای اخیر پیش آمده در آن حضور داشته باشند ) بسیار کارآمد بوده و بازی بسیار خوب این دو در مقابل یکدیگر، مخصوصا در سکانس های گفتگوی مشترک، یکی از نکات مثبت فیلم به شمار می رود و البته نباید از یاد برد که هر دوی این کمدین ها، برای بازی در نقش های جدی نامزد اسکار بوده اند ( جیمز فرانکو برای فیلم « 127 ساعت » و جونا هیل برای فیلم « مانیبال » )
اما بخش منفی این انتخاب را هم می توان به دوستی مشترک این دو و حضور در آثار متعدد کمدی اشاره کرد که کار را برای باورپذیر کردن آدمهای داستان مشکل می کند. تقریبا هرکسی که زندگی هنرمندان را دنبال می کند به خوبی می داند که فرانکو و هیل دوستان بسیار نزدیکی هستند و ذائقه کمدی این دو تابحال به خلق داستان های کمدی متعددی از جمله « این آخرشه » منجر شده است و به همین دلیل باور کردن این دو در نقش های جدی در فیلم « داستان واقعی » می تواند کمی کار را سخت کند. انتخاب این دو برای بازی در نقش های اصلی این فیلم در مجموع شمشیر دو لبه بوده است. فلیسیتی جونز هم که حالا دیگر با فیلم « تئوری همه چیز » به خوبی جای خودش را در سینما پیدا کرده، در نقش همسرِ مایکل درخشش چندانی ندارد و فیلمنامه هم زیاد شخصیت جیل را جدی نگرفته است.
« داستان واقعی » اثری ساکن و گفتگو محور است که بر روی کاغذ به آن ” اثری روانشناسانه ” اطلاق می گردد اما در اجرا، فقط اثری ” گفتگو محور ” می باشد که با بیشتر شدن دقایق فیلم، کیفیت این گفتگوها نیز دچار نزول می گردد و در اوج داستان، به نقطه سقوط می رسد. البته کماکان می توان گفت که « داستان واقعی » برای یکبار دیدن می ارزد.
منتقد : میثم کریمی
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگیرد قانونی می شود.
به جامعه مجازی سایت مووی مگ بپیوندید و دوستان سینمایی جدید پیدا کنید!
داستان واقعی : True Story
کارگردان : Rupert Goold
نویسنده : Michael Finkel ، Rupert Goold
بازیگران :
ames Franco… Christian Longo
Jonah Hill … Michael Finkel
Felicity Jones … Jill Barker
retchen Mol… Karen
و…
رده سنی : R ( مناسب برای افراد بالای 17 سال)
ژانر : درام
زمان : 99 دقیقه
