تازه کارها دومین ساخته سینمایی مایک میلز بعد از Thumbsucker است که این یکی هم به نوعی یک خود زیستنامه به حساب می آید. میلز در جریان جشنواره SXSW اعلام کرده بود که تازه کارها داستان واقعی زندگی خودش بوده است. ظاهراً مایک میلز زندگی پر ماجرایی داشته که توانسته چنین فیلمی ارائه دهد. پدر مایلز آنطور که خودش اعلام کرده سَرِ پیری متوجه شده که به جنس موافق علاقه مند است و به همین دلیل کل فکر کرده که کل زندگی اش را اشتباه کرده!. شاید درک این موضوع برای تماشاگران کار چندانی سختی نباشد اما باید صادق باشم چراکه کاملاً مشخص است که میلز در تازه کارها کمی پیاز داغ داستان را افزایش داده تا به این ترتیب بتواند بر مخاطب تاثیر بیشتری بگذارد.
هال ( کریستوفر پلامر ) و جورجیا ( مری پیج کلر ) زوج مُسنی هستند که از ابتدای ازدواجشان تا بحال در کنار یکدیگر بوده اند و تمام لحظات زندگی شان را با یکدیگر به اشتراک گذاشته اند. این علاقه اما با مرگ جورجیا به سمت دیگری می رود، هال سالها بود که نکته ایی را در زندگی اش مخفی کرده بود و آن هم علاقه به جنس موافق است!. هال بعد از مرگ همسرش و در سن 75 سالگی، تصمیم می گیرد تا به تمایلات همجنس خواهانه خودش بپردازد و این در حالی است که او به سرطان مبتلاست و حال و روز خوشی ندارد. اولیور ( اوان مک گرگور ) پسر هال است که با فهمیدن موضوع تمایلات همجنس خواهانه پدرش به شدت سرخورده شده. او فکر می کند تمام دوران زندگی مشترک مادر و پدرش با دروغ سپری شده زیرا پدرش هیچ علاقه ایی به مادرش نداشته. اولیور در عین حال با درک این موضوع و سوالات بسیار زیادی که در ذهنش ایجاد شده ، به تازگی با بازیگری فرانسوی به نام آنا ( ملانی لاورنت ) وارد معاشرت شده. او با اینکه به آنا علاقه دارد و علائق مشترک زیادی هم بین این دو وجود دارد، اما ترجیح می دهد وارد یک رابطه تمام عیار نشود….
تازه کارها مانند اکثر فیلمهای مستقل هالیوود تلفیقی است از دیالوگ های فلسفی و روابط پیچیده عاطفی بین شخصیت ها. تازه کارها حول محور 3 داستان می چرخد؛ رابطه پدر با دنیای جدیدش ، رابطه پدر – پسر و رابطه اولیور با آنا. در این بین رابطه بین اولیور و آنا بهتر از دیگر بخش ها از آب درآمده. دیالوگ هایی که بین این دو نفر درباره عشق رد و بدل می شود، کم نقص است. اولیور گرافیستی است که زندگی شخصی اش در مسیری آشفته قدم بر می دارد به همین دلیل نمی تواند بر احساسش درباره آنا فائق آید. وی می داند که عاشق آنا است اما به دلیل ترس از ابراز عشق و پی آیند آن، سعی می کند سنجیده تر رفتار کند و آنا را عاشق خود نکند. آنا هم بازیگری است که در دنیای خود غرق است و آشنایی اش با اولیور در یک جشن باعث می شود تا علاقه ایی ساده بین این دو بوجود آید. آنا در بدو آشنایی با اولیور با او صحبت نمی کند و هر آنچه را که بخواهد بیان کند، بر روی یک کاغذ نوشته و آن را به اولیور نشان می دهد!. اما رفتار بی هیجان اولیور در قبال او باعث می شود تا وی نیز این مساله را درک کند که باید احساس را کنار بگذارد و رابطه ایی منطقی با اولیور داشته باشد. همانطور که گفتم رابطه ی بین اولیور با آنا با توجه به دیالوگ های غیر معمولی که بین این دو رد و بدل می شود باعث شده تا تماشاگران نتوانند چشم از این دو بردارند. با اینحال تازه کارها را نباید در رده فیلمهای رمانتیک دسته بندی کرد. فیلم بیشتر از اینکه بخواهد دو شخصیت اصلی را عاشق نشان دهد، سعی دارد تا معنی و مفهوم عشق را بیان کند و حتی در بعضی از صحنه ها ماهیت عشق را به تمسخر می گیرد. این رویه فیلم باعث شده تا رابطه ی بین اولیور و آنا خارج از رابطه های قراردادی هالیوود باشد که در آن معمولاً یکی همیشه عاشق یکی است!.
اما داستان پدر اولیور متاسفانه عمق لازم را ندارد. شخصیت هال به قدری غلیظ و زمخت پرداخته شده که پیدا کردن ما به ازای بیرونی آن تقریباً محال است. اینکه میلز گفته شخصیت هال را براساس س
رگذشت پدر خودش نوشته را قبول می کنیم اما هالی که در فیلم حضور دارد کمی بیشتر از یک فرد معمولی است. او در آخر عمری ( 75 سالگی ) یک دوست پسر پیدا کرده و از هیچ چیز هم در رابطه اش دریغ نمی کند!. عجیب است که فیلم اصرار زیادی بر تماشاگر دارد که شرایط هال را درک کند و او را یک دیوانه خطاب نکند اما شخصاً فکر می کنم او بیشتر از یک فرد عادی است!
اوان مک گرگور بازی قابل تقدیری در نقش شخصیت افسرده اولیور داشته است. مک گرگور به خوبی توانسته پارادوکسی که اولیور در زندگی شخصی اش به آن دچار شده را به تصویر بکشد. بازیگر مقابل مگ گرگور ، ملانی لاورنت فرانسوی است که مکملی عالی برای مگ گرگور بوده است. لاورنت که شهرت بین المللی اش را با بازی در فیلم تحسین شده لعنتی های بی آبرو (کوئینتین تارانتینو ) به دست آورد، موفق شده در تازه کارها بهترین بازی در بین بازیگران فیلم داشته باشد. سکانس های مشترک بین لاورنت و مک گرگور بهترین و فلسفی ترین لحظات فیلم را شامل می شود . تنها بازیگری که علی رغم بازی خوبش نتوانسته باورپذیر باشد، کریستوفر پلامر است. پلامر با توجه به کهولت سن اش، بازی بی نقصی در نقش شخصیت هال داشته است اما همانطور که گفتم به دلیل پرداخت غیر طبیعی شخصیت اش، نمی تواند تماشاگر را متقاعد کند تا با او همراه شود. تنها وجه مثبت شخصیت هال، فلاشبک هایی است که به گذشته او و رابطه اش با همسرش می پردازد. هال در این فلاشبک ها مردی طبیعی است که همه ما نمونه آن را در زندگی طبیعی خودمان بارها دیده ایم اما زمانی که به زمان حال برمی گردیم و او را یک همجنس خواه می یابیم، بُعد طبیعی شخصیت او رنگ گم می کند و بیشتر شبیه به یک نماد می شود.
تماشای رابطه ی جذاب بین اولیور و آنا بهترین دلیل برای تماشای تازه کارهاست، اگرچه فیلم تاکید زیادی بر داستان هال دارد اما برنده اصلی این فیلم اولیور و آنا هستند.
