یکی از معدود افرادی که از آغاز سال 2010 تاکنون موفق شده اند همواره در سینما موفقیت خود را تکرار کنند و حداقل در بخش گیشه کمتر شاهد افت و خیز باشند، تهیه کنندگان فیلم « Insidious » و مجموعه فیلمهای « فعالیت های ماوراء طبیعی » بوده اند. تهیه کنندگانی که ژانر معمولاً کلیشه ای وحشت را با توسل به ایده های جدید در استفاده از ابزارهای صوتی، وارد مرحله تازه ای کردند و مخاطبین هم به خوبی از آن استقبال به میان آوردند. « چشم » جدیدترین ساخته این تهیه کنندگان است که بار دیگر با استفاده از فرمول های جواب پس داده و محبوب، روانه سینما شده است. داستان فیلم از این قرار است :
زمانی که تیم راسل ( برنتون توایتز ) در سن 20 سالگی از بیمارستان روانی مرخصی می شود ، خواهر بزرگترش به نام کایلی ( کارن گیلان ) منتظر اوست تا زندگی مجددی را به همراه برادرش از سر بگیرد. تیم امیدوار است که پس از تحمل روزهای سخت در بیمارستان اینبار بتواند زندگی خوب و خوشی را ادامه دهد. کایلی که کسب و کاری مرتبط با اجناس عتیقه دارد، در مورد یک آینه مرموز به شدت کنجکاو است و تاکید دارد که این آینه باعث کشته شدن 45 نفر در طی 4 قرن اخیر شده است؛ اظهار نظری که تیم اعتقادی به آن ندارد و بیشتر آن را توهم می پندارد چراکه در پرورنده همه قربانیان در اداره پلیس گزارش یک قتل صورت گرفته است. اما کایلی مطمئن است که فعالیت های ماوراء طبیعی توسط این آیینه انجام می پذیرد و به همین منظور با نصب یک دوربین سعی دارد
تا واقعیت درباره این آیینه را ثابت کند اما …
سازندگان « چشم » تلاش چندانی صورت نداده اند تا اثرشان حاوی نکات بدیع برای تماشاگر باشد و در عوض آگاهانه مسیر فیلم را به سمت آثار موفق گذشته شان نظیر « Insidious » سوق داده اند. در « چشم » بار دیگر ما با داستانی ساده مواجه هستیم که سرشار از کلیشه هاست بطوریکه به نظر می رسد فیلمنامه اثر در کمتر از یک هفته جمع شده باشد. در « چشم » ما با چند شخصیت مواجه هستیم که مطابق انتظار هرکدام از آنها ویژگی های رفتاری کلیشه ای خود را دارند. یکی از آنها نترس است و برای حل مشکل قدم بر میدارد در حالی که آن یکی همه مسائل را به خرافات ارتباط می دهد اما بزودی متوجه می شود که از خرافات خبری نیست و هرچه که در حال رخ دادن هست واقعیت است. به این شخصیت های آشنا باید چند نفری را هم اضافه کنید که چاشنی فیلم هستند و فقط می آیند تا مدت زمان فیلم را به جلو سوق داده باشند!
اما « چشم » علاوه بر نکات مذبوری که ذکر شد، ویژگی دیگه ای را هم به داستان کلیشه ای خودش اضافه کرده که آن طرح معماهای نصفه و نیمه و پرداختن به آن است. شاید وجود این سرنخ ها و اشارات فیلم در ابتدا بتواند حس کنجکاوی تماشاگر را برانگیزد اما زمانی که فیلم از میانه می گذرد و معماهای انباشته شده یا پاسخ داده نم
ی شوند و یا اگر هم پاسخ داده می شوند، با کلی اما و چرا جدید مواجه می شوند، تمرکز تماشاگر از بخش ” وحشت ” فیلم تا حد زیادی سلب می شود و در مجموع باعث گیج شدن مخاطب می شود.
با اینحال « چشم » در بخش وحشت می تواند نمره قبولی را دریافت کند. مایک فلاناگان کارگردان این فیلم، پیش از این در سال 2006 نسخه کوتاه 32 دقیقه ای این اثر را با همین نام جلوی دوربین برده بود اما خوشبختانه پس از گذشتن 8 سال از آن دوران، فیلم توانسته در بخش انتقال وحشت موفق عمل کند و چندتایی هم غافل گیری جالب به همراه داشته باشد. لحظات ترسناک فیلم « چشم » در مجموع برگرفته از کلیشه های چند سال گذشته ژانر ترسناک به شمار می روند که از جمله آنها می توان به افکت های صوتی لحظه ای به همراه یک موسیقی دلهره آور اشاره کرد که کاربردشان در سالهای اخیر بسیار زیاد شده است و به نحوی تبدیل به یک فرمول نخ نما شده اند. البته در میان انبوه صحنه های به اصطلاح ” شوک لحظه ای ” ، خوشبختانه می توان چندتایی هم صحنه ترسناک درست و حسابی که خلاقیت خود کارگردان بوده را هم یافت که قابل توجه هست و احتمالاً مورد رضایت مخاطب ” ترسناک پسند ” قرار خواهد گرفت.
بازیگران فیلم که هیچکدام از آن
ها ستاره نیستند، توانسته اند در قامت یک اثر ترسناک، گلیم خودشان را از اب بیرون بکشند. کارن گیلان ( البته نام فامیلی گیلان برگرفته از منطقه ای در بریتانیا است و هرگونه شباهت یا ارتباط به نمونه داخلی منتفی است! ) بازیگر محبوب مجموعه « دکتر هو! » در نقش کایلی می تواند مخاطب را با خود همراه کند. البته شخصیت کایلی چندان منطقی رفتار نمی کند و با تصمیمات احمقانه اش درباره آیینه مخوف فیلم ، بهرحال با اعصاب بیننده بازی میکند اما با اینحال گیلان توانسته به خوبی از پس ایفای این نقش برآید. برنتون توایتس نیز که پیش از این بیشتر وی را در سریالهای تلویزیونی مشاهده کرده بودیم در نقش تیم قابل قبول است. البته به کار بردن واژه قابل قبول درباره نقش آفرینی بازیگران فیلم « چشم » جای تردید فراوانی دارد چراکه به واقع هیچ اتفاقی به جز کمی تعجب و جیغ کشیدن در جریان فیلم رخ نمی دهد!
در مجموع می توان « چشم » را در ژانر ترسناک اثری قابل قبول توصیف کرد. فیلمنامه فیلم همانطور که می شد انتظار داشت فاقد مغز کافی و روایت یکپارچه است و فلشبک های متعدد هم به دوران کودکی کایلی و تیم هم فقط به پیچیده تر شدن درک تماشاگر از فیلم منجر شده بطوریکه بعضاً حتی در زمان رخداد لحظه ترسناک، تماشاگر اصلاً حواسش جای دیگریست و در حال حل کردن معماهای فیلم است و صحنه را از دست می دهد! اما در مجموع « چشم » به یکبار نگاه کردنش و چندتایی غافل گیری ( مانند سکانس سیب خوردن ) می ارزد.
منتقد : میثم کریمی
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگیرد قانونی می شود.
به جامعه مجازی سایت مووی مگ بپیوندید و دوستان سینمایی جدید پیدا کنید! 
چشم : Oculus
کارگردان : Mike Flanagan
نویسنده : Mike Flanagan ، Jeff Howard
بازیگران :
Karen Gillan…Kaylie Russell
Brenton Thwaites…Tim Russell
Katee Sackhoff…Marie Russell
Rory Cochrane…Alan Russell
و…
ژانر : ترسناک
رده سنی : R( مناسب برای افراد بالای 17 سال)
زمان : 104 دقیقه
