مارتین اسکورسیزی: با حمایت از کریستوفر نولان با فیلمهای اَبَرقهرمانی بجنگید و سینما را نجات دهید!

متاسفانه اینجا کامنت ها گزینشی منتشر میشه با اینکه صرفا بدون کوچکترین فحاشی جواب توهین هایی که بهم شد رو دادم. در نهایت اصل چیزی که میخواستم بگم و منظوری که میخواستم برسونم رو رسوندم. میمونه این مسئله که کسانی که اعتیاد به کوبیدنشون خودآگاه یا ناخودآگاه از یه موجود توابی به نام «مسوت» میاد صحبت از غرور و غیرت و عزت نفس نکنه. اولا شما مشکلت غیرت من نیست، مشکلت اینه که پیش فرض هایی که یه عمر تو سرتون کردن و داری براساسش مردم آزاری می‌کنی رو دارم به درستی یا غلطی رد میکنم. یه حرفی زده شده، مخالفت می‌کنی میگن بچه‌ای! استدلال میاری میگن براساس حرف فلانی (نه حرف خودشون) احمقی! مثل خودشون کد از افراد و نشریات مطرح میاری یهو بحث شرف و غیرت رو میکشن وسط و شروع میکنن به تحقیر و توهین!
خب یه جا آدم دارای عقل سلیم باید بفهمه که اینها می‌خوان فقط بگیم تسلیم و هرچی ارباب میگه درسته دیگه! یه ذره راه تعامل شما تو این کامنت ها نمی‌بینی.
دوما، والا من اینجا هیچوقت برای انتشار نظراتم التماس نکردم. کامنت گذاشتم خواستید منتشر کردید نخواستید نکردید. فقط اونجاش به آدم زور میاد که نمیذارید فرد از خودش دفاع کنه. هروقت هم اینطور شده چند وقت تو بحث ها شرکت نکردم و دیگه داورش خودتون که آیا ما براتون سرمایه‌ایم یا اکثریت پست هایی که هیچ کامنتی ندارن و طرف یه بار باز می‌کنه و دیگه سر نمی‌زنه.
سوما، نقل قول از اکانت عربستانی مخاطبش اینهایی هستن که تا بحث فرهنگ و تمدن می‌کنی، غرور کاذب ملی میکشن وسط در حالی که پنج دهه هیچ غلطی با این فرهنگ و تمدن نکردن که هیچ، بهش گند زدن ولی قهرمان شنل پوش اونها که عمرش به صدسال نمی‌رسه رو تو دورافتاده ترین نقاط دنیا می‌شناسن. ربطش انحصاراً به دفاع از سینمای مارول نبود و صحبت از قدرت رسانه بود که نفهمیدید و این هم نشان از ضعفتون در درک مطلب هست دیگه!
چهارما، از سال ۲۰۱۹ این جماعت گفتن سینمای ابرقهرمانی برابر است با فست فود، مواد مخدر، نابود کننده سینما، باعث بیچارگی و بدبختی و دلیل کودن شدن نسل بشر، کسانی که این فیلم هارو میبینن هم عامل وجود این شر مطلق هستن! یعنی چی؟ یعنی ما تهدید وجودی براشون هستیم و صرفا بحث یه اختلاف عقیده جزئی نبوده. حالا اینها که فیلم هستن و ما تو ایران نمیتونم پولی به سازندگانش برسونیم ولی همون اصل تشبیهاتتون رو اصلا دربارش بحث میکنم؛ فست فود بعنوان مضرترین غذای موجود و مثلا سیگار به عنوان قاتل بشریت. تفاوت نوع نگاه ماها اینجاست، من میگم اگر همون فست فود و سیگار رو تو بیای تو حریم شخصی من با هر نیت و نوع برخورد و ادبیاتی بخوای از دستم بگیری، من حق دارم با اسلحه گرم همونجا از خودم دفاع کنم!
دعوای ما اینجاست و از روز اول هم همین بوده. اینا میگن نه شماها احمقید و بچه‌اید و دارید همه چیز رو خراب می‌کنید و صلاحیت نظر دادن ندارید (در علوم انسانی یکسری ترم ها برای این نوع شخصیت پاتولوژیک وجود داره) ولی امثال من به حق انتخاب و آزادی شخصی اعتقاد داریم، افراد نورمال متعهد و معتقد به حاکمیت قانون که این بحث های مزخرف رو باهم نمیکنن هم دارن. سر همین تو یک فسیلبازِ معتقد به تقدس سینمای واقعی اگر بری در یه سالن سینمایی که داره فیلم مارول پخش میکنه، بمب بذاری، اگر اون مملکت در و پیکر داشته باشه باید به اشد مجازات محکوم بشی!
در نهایت سلیقه شخصی هر فرد حق و دارایی‌شه، هیچکس هم حق نداره چیزی رو به دیگری تحمیل کنه. اختلاف نظر و مخالفت عادی هم از طرفدار تامی وایزوش گرفته تا کسی که چندین کتاب درباره هیچکاک و دوران طلایی هالیوود و سینمای کلاسیک و… نوشته آزاده ولی جواب تهاجم، تدافع هست. فسیلبازا اکثرا چیزی جز تروریست های فکری نیستند و با تروریست نباید مذاکره کرد.

در وصف بچه سالان مارول همین نکته بس که میگن هیچکس نمیتونه از فیلمهای اسکورسیزی تعریف کنه و حق هم دارن هنوز یاد نگرفتن بخونن چیزی و تحلیل کنن! دیدین بچه ها یکدفعه واسه خودشون داد میزنن میخندن ذوق میکنن؟ اینا مال همون نسل هستن هنوز یاد نگرفتن خوندن و نوشتن رو یاد بگیرن!
حالا واسه والدینشون اینجا می نویسم که بمونه و اونم اینه که تو تاریخ این کشور، کلی منتقد باسواد داشتیم از جمله سعید قطبی زاده و ایرج کریمی و کلی اسم بزرگ دیگه که در کنار اسم های کمتر شناخته شده، چندین صفحه تحلیل چه درباره شخصیت پردازی و چه درباره نسبت اجتماعی دوران با فیلم و کلی موضوع دیگه نوشتن و مکتوبه… اگه میپرسین چرا بچه هامون ندیدن باید بگم که هروقت خوندن و نوشتن رو یاد گرفتن میتونن جستجو کنن تو مجلات رسمی و غیررسمی، حتما پیدا میکنن یکم بهشون فرصت بدین..
در وصف سینمای اَبَرقهرمانی هم همین قدر بس که هیچ کارشناسی تو سینما جز اینایی که عشق پرواز و جفتک زدن تو فیلمها هستن و میگن «واوووو دت واز کوللل»، نیومده بگه کدوم یک از فیلم های مارول دقیقا به چه دلیلی ماندگار شده؟ مثلا اون اونجرز آخری دقیقا چرا ماندگاره؟ به خاطر بشکن تانوس؟ به خاطر سیر تحول شخصیت؟ به خاطر فرم؟ البته که احترام ویژه به سازندگان جلوه های ویژه اینجور فیلمها همیشه محفوظه!
در آخر هم عرض کنم که خیلی جدی نگیرید بچه کوچولوهایی که وقتی بزرگتر حرف میزنه میرن یه گوشه اتاق گریه میکنن خودشونو به در و دیوار میکوبن و با چشم گریان میگن «نمیخواممم همه تون بدین».. این بنده های خدا هم همینطورین…یکی عاقل که جای بابابزرگشونه یه چیزی از سر خیرخواهی گفته اینا میگن خیلی بدی بهم بستنی چوبی نمیدی پس خفه شییین!
زنگ تفریح هم بسه، بهتره برن سر کلاسشونو و کتاب رو از جایی که دیروز معلمشون گفته، یه دور مرور کنن

سینما برای من یعنی اینکه تام کروز از بار هلیکوپتر بکشه بالا، یه هلیکوپتر چیس خفن با کیفیت و در نسبت ابعاد آی‌مکس داشته باشه و روی سخره با هنری کاویل سر چاشنی بمب مبارزه کنه. چیزی که من نمیتونم برم تو سینما ببینم ولی توی تلویزیون 4k می‌بینم و لذتشو میبرم.
اینکه بچهه زیر بارون بدوئه و به طرف که داره هات داگ میپزه بگه تلفن زنگ زد فلان چیز رو گفت یا اینکه آل پاچینو و جو پشی باهم دیگه قهر کنن هی به رابرت دنیرو بگن “برو بهش بگو من اینو گفتم” واسه من سینما نیست.
ابرقهرمان شاید سینمای به درد بخوری نباشه ولی مال تو هم همچین مالی نیست آقای اسکورسیزی!

حقیقت این هست که بازه زمانی ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۹ طلایی ترین دوران در مدیا برای کسی بود که به ابرقهرمان ها علاقه داشته باشه. از نظر فیلم و سریال و گیم و انیمیشن کاملا تامین بودی و سالی نبود که توسط حداقل یه پروژه ابرقهرمانی تحت تاثیر قرار نگیری. یه سال شوالیه تاریکی بود و آیرونمن، یه سال دیگه اونجرز و شوالیه تاریکی برمی‌خیزد. یه سال در دنیای گیم با Arkham city در نقش بتمن فرو رفتیم، یه سال دیگه با Spider-Man ps4 خود عنکبوتی شدیم. یه سال برگامون از سریال Daredevil و لنگی که همه سریال های ابرقهرمانی قبلش جلوش انداختن ریخت، یه سال دیگه برگامون با اینفینیتی واری ریخت که تا یه سال بعدش و انتشار اندگیم همه درموردش حرف می‌زدن. یه سال با انیمیشن لگو بتمن خندیدیم و با فیلم لوگان اشک ریختیم، یه سال دیگه جوک های ممنوعه ددپول روده‌برمون کرد و درسته همون سال زک اسنایدر با «سیو مارتا» بتمن رو تبدیل به جوک کرد ولی همون فیلم بهترین مبارزه تاریخ لایو اکشن بتمن رو نشونمون داد.
می‌خوام بگم که برای من و امثال من، این تجریبات با رسانه در اون دوران جزو خوش ترین خاطراتش بوده بطوریکه که حتی این متن حق مطلب رو ادا نمیکنه. به این معنی نیست که منِ نوعی وقت نذاشتم بعضی فیلم های مهم تاریخ سینمای جهان از دهه های مختلف یا کلاس بازیگری و فیلمنامه نویسی ای به نام برکینگ بد و بتر کال ساول و سریال های محشر دیگه مثل هانیبال، مستر روبات، تویین پیکس، پیکی بلایندرز و…، یا فیلم های مهم و تحسین شده هرساله رو نبینم. اینها جایگاهشون حداقل برای من حتی بزرگ تر هم بوده. ولی اگه من بخوام اون تجربه خاص دیگه رو بخاطر حرف فلانی و بهمانی، میخواد بیل مار کمدین سیاسی لوس و افاده ای باشه یا مارتین اسکورسیزی، کسی که بهترین کارگردان زنده می‌دوننش، نادیده بگیرم و ازش در مقابل تهاجم ها دفاع نکنم، انگار بخشی از وجودم رو نابود کردم. من در ابتدا جایی وایسادم که جای درستی بود: وسط جنجال! من اونی بودم که گفت هم از سینمای جدی و هنری استفاده و لذتم رو میبرم، هم از سینمای جریان اصلی و ابرقهرمانی. اما تندرو ترین “کودک مارول فن” هم به من توهین نکرد، کسانی کردند که خودشون رو صاحب سلیقه برتر میدونستن. همین باید یه چیزی به ماها بگه نه؟!

باز ایزی لایف بنده خدا رو عوض نکردن اعصابش خراب شد افتاد به پرت و پلا گویی

اشاره به برادران سفدی به نظرم خیلی خوب بود اون دو تا کارگردان به شدت اندرریتد هستن با این که کاراشون خیلی خوبه من ازشون فیلم الماس تراش نخورده رو دیدم خیلی خوب بود.
بهترین بخش صحبتش این بود که مخاطب خنگ میشه با دیدن فیلمای ابرقهرمانی که عالی بود (::

اومدم بگم شمارش معکوس واسه کامنت فشاری ها، ولی دیدم قبل از من اومدن و فشارشونو هم خوردن :))))))))