کسی در فیلم حضور دارد من بشناسم؟
حسین عابدینی، ستاره فیلم «باران»، بازیگر اصلی فیلم «شهر دودی» است. بهنوش بختیاری هم چند دقیقه ای در فیلم حضور دارد.
داستان فیلم درباره چیست؟
مرد جوانی پس از مرگ همسر و فرزندش برای کار به تهران می آید و با مسافر زنی آشنا می شود که اتفاقات مختلفی برای او به همراه دارد.
کارگردان کیست؟
محمدرضا یکانی که سال هاست فیلم کوتاه می سازد و از کارهای بلند سینمایی اش می توان به فیلم های «با تو می مانم» و «ماتیک مخملی» اشاره کرد.
نکات مثبت فیلم؟
این که بدانید فیلم بد چطور ساخته می شود!
نکات منفی فیلم؟
فیلمبردار در تمام دقایق فیلم زاویه اشتباهی را برای ثبت تصویر انتخاب کرده است. گاهی سوژه در تصویر نیست و در و دیوار ضبط شده، گاهی دوربین ثابت است و اتمسفری خلق نمی شود، گاهی شخصیت پشت به دوربین دیالوگ می گوید و کلی اشتباه دیگر.
در برخی از سکانس های فیلم میکروفن وجود ندارد و صدای که می شنویم، صدای ضبط شده توسط دوربین است!
بازی ها در «شهر دودی» می تواند تماشاگر را به خنده بیندازد. این در حالی است که قبلاً از حسین عابدینی بازی های خوبی، مخصوصاً در فیلم «باران»، دیده بودیم.
تکلیف فیلم با شخصیت دختر مشخص نیست و نمی داند چگونه باید شخصیت او را در طول فیلم پرورش دهد. در لحظاتی، او قربانی شرایط است، در لحظات بعد، او عمداً تباهی را انتخاب کرده و در نهایت مشخص نیست که فیلم چه چارچوب اخلاقی برای او در نظر گرفته است!
در فیلم برادر غیرتی دختر، به تنهایی یک فیلم کمدی است!
شخصیت اصلی داستان در ابتدای فیلم از یک فقدان بزرگ رنج می برد به طوری که ظاهراً بیش از 2 سال لب به آب و غذا نزده است. اما همین که به تهران وارد می شود، عاشق می شود و درد و غمی که فیلم بر آن تاکید داشته را فراموش می کند!
اصلاً مشخص نیست که چرا ماجرای خانواده دختر در فیلم مطرح می شود!
(این پاراگراف پایان بندی فیلم را لو می دهد) پایان بندی فیلم چه در اجرا و چه در فرهنگ سازی فاجعه است. این که به مخاطب بگوییم پاسخ خیانت به هر شکل، قتل ناموسی است، یعنی خواسته یا ناخواسته در حال ترویج این فرهنگ پلید هستیم. فرهنگ ناموس کشی که همین حالا هم یک بحران بزرگ در اجتماع ایران است و «شهر دودی» هم به ترویج آن پرداخته است.
عامل تأثیرگذار برای تماشای فیلم؟
بیکاری
حرف آخر:
«شهر دودی» به راحتی در دسته آثار آماتوری قرار می گیرد؛حتی در مقایسه با بسیاری از آثار هنرجویی که در آن به هرحال تکنیک سینمایی مشاهده می شود. فیلمی که دغدغه مشخصی ندارد و حتی ایده جدیدی برای روایت داستان خود ندارد. یکی از ده ها فیلمی که در سال اکران می شوند و نمی دانیم چطور سرمایه گذار حاضر به پرداخت پول برای ساخت آن شده است!
منتقد: میثم کریمی
واقعا شگفت زده شدم …تا این حد یعنی؟! انگار بچه های مدرسه راهنمایی ساخته بودن این فیلمو! ولی هرگز پشیمون نیستم از دیدنش و حتی به فیلمبازها هم توصیه میکنم ببینن حتما.میگید چرا؟! چون تا این حد از … را یکجا توی عوامل یک به اصطلاح :فیلم رو ، هیچکجای دیگر نخواهید دید..
اوضاع از اینی که منتقد محترم گفتند خیلی بدتر بود
له کردی رفت
فیلمی فوق العاده پشمکی