«ادل انل» بازیگر فرانسوی فیلم‌هایی چون «پرتره بانویی در آتش» (Portrait of a Lady on Fire) و «قهرمانان نمی‌میرند» (Heroes Don’t Die) از بازیگری کناره‌گیری کرد. انل قرار بود در فیلم علمی-تخیلی «برونو دومون» نقش‌آفرینی کند اما در مصاحبه با مجله آلمانی FAQ می‌گوید هم از این پروژه و هم از بازیگری کناره می‌گیرد.
انل می‌گوید: «دیگر فیلم بازی نمی‌کنم. به خاطر دلایل سیاسی. به خاطر اینکه صنعت فیلمسازی یکسره ارتجاعی، نژادستیزانه و مردسالارانه است. اشتباه کرده‌ایم اگر بگوییم افرادی که در رأس قدرت قرار دارند خیرخواهند، و دنیا تحت مدیریت ناشیانه آن‌ها در مسیر درستی است. به‌هیچ‌وجه. تنها چیزی که روی ساختار جامعه تأثیر می‌گذارد کشمکش‌های اجتماعی است. و به نظر می‌رسد که در مورد من، جدا شدن یعنی مبارزه. با جدا شدن از این صنعت برای همیشه، می‌خواهم در دنیایی دیگر سهیم شوم، در سینمایی دیگر.»
به گزارش مووی مگ به نقل از 30نما، انل اضافه می‌کند: «برای مثال، نحوه نمایش زنان در فیلم‌ها. سعی کردم چیزی را از درون تغیر دهم. وقتی بحث جنبش «من هم» (MeToo)، مشکلات زنان و نژادستیزی پیش بیاید، صنعت فیلمسازی به‌شدت به مشکل برخورد می‌کند. دیگر نمی‌خواهم بخشی از این صنعت باشم.»
این بازیگر مشخصاً در مورد کناره‌گیری از فیلم دومون توضیح می‌دهد: «در ابتدا، فکر کردم که بسیار لذت‌بخش خواهد بود: یک نوع لوک اسکای‌واکر در فضا. مشکل این است که پشت این ظاهر لذت‌بخش، دنیایی سیاه، جنسیت‌ستیز و نژادستیز وجود داشت. فیلمنامه پر بود از شوخی‌هایی با فرهنگ تحریم و خشونت جنسی. سعی کردم با دومون در این رابطه حرف بزنم، چون فکر کردم که برقراری دیالوگ ممکن است. به دفعات می‌خواستم باور کنم که تعمدی نیست. اما تعمدی است. این بی‌ملاحظگی عمدی است. همان‌گونه که قربانیان، و افرادی که در موضع ضعف قرار دارند را مسخره می‌کنند. هدف این بود که فیلمی علمی-تخیلی با بازیگرانی تماماً سفیدپوست بسازند – و از این رو روایتی نژادستیزانه داشت. نمی‌خواستم از این فیلم حمایت کرده باشم.»
انل که پس از اهدای جایزه «سزار» بهترین کارگردانی به «رومن پولانسکی» در سال ۲۰۲۰ به نشانه اعتراض سالن را ترک کرد، در حال حاضر بر روی تئاتر تمرکز کرده اما احتمال تولید فیلم با همکاران کنش‌گرش از جمله «سلین سیاما» را رد نمی‌کند: «می‌خواهم در دنیای دیگری مشارکت کنم. اگر امروز در این صنعت فیلمسازی بمانم، یک نوع ضمانت فمینیستی از این صنعت مردسالار خواهد بود. رؤیای من این است که تأکید کنم: این صنعت از یک نابرابری ساختاری کاپیتالیستی، مردسالارانه، نژادستیزانه، و جنسیت‌ستیزانه دفاع می‌کند. به این معنا که این صنعت دست در دست نظام اقتصادی جهانی دارد که همه حقوق برابری ندارند.»
