تلماسه: بخش دو (Dune: Part Two) دومین قسمت از فیلم «تلماسه» به شمار می‌رود. اثری که در سال 2021 منتشر شد و با ستایش فراوان تماشاگران و کارشناسان سینما مواجه شد. موفقیت قسمت اول خیلی سریع کمپانی برادران وارنر و لجندری اینترتینمنت را واداشت تا ساخت قسمت دوم را در دستور کار قرار دهند.
قسمت دوم فیلم تلماسه داستان پُل (تیموتی شالامی) را روایت می‌کند که حالا در پی‌گرفتن انتقام خون پدرش است. بااین‌حال، مراوده او با گروه فرمن باعث می‌شود که او روند متفاوتی را پیش بگیرد و تبدیل به آخرین منجی بشریت گردد و…
«Dune: Part Two» برخلاف قسمت اول که سعی در معرفی شخصیت‌ها و دنیای فیلم داشت، رویه‌ای متفاوتی را در قسمت دوم پیش گرفته و تبدیل به یکی از تحسین‌برانگیزترین اکشن‌های تاریخ سینما شده است. در قسمت دوم، روند شخصیت‌پردازی پُل به‌عنوان شخصیت اصلی، به بهترین شکل انجام شده است. شخصیت‌پردازی که انگیزه‌های درونی و بیرونی این شخصیت را به‌خوبی به تصویر کشیده و در نهایت او را در بین دوراهی سختی قرار می‌دهد. تمام روند این تغییر شخصیت در طول داستان به بهترین شکل ممکن پیش رفته است.
نکته حائز اهمیت این است که «Dune: Part Two» به‌خوبی موفق شده تا دنیای خود را بزرگ کند و مانند آنچه که اسپیلبرگ پس از تماشای فیلم بیان کرده بود، کمتر کارگردانی مانند ویلنوو موفق به انجام این کار شده است. صحبت‌های اسپیلبرگ در خصوص فیلم به نظر کاملاً درست است. شخصیت‌های فرعی داستان در این فیلم به حدی پرداخت مناسب دارند که به‌راحتی می‌توانند صاحب‌عنوانی مستقل در دنیای سینمایی فیلم تلماسه شوند.
در «Dune: Part Two» حتی شخصیت‌های خبیث داستان نیز ارزشمند هستند. شخصیت‌های مجنونی که تماشاگر می‌تواند جنون آن‌ها را حس کند و با آن‌ها همراه شود. یکی از این شخصیت‌ها، فید روثا با بازی آستین باتلر است که علی‌رغم حضور کوتاه‌مدتش در فیلم می‌تواند تأثیر لازم را بر تماشاگر بسازد. این شخصیت و جنون آنی او، یکی از جذابیت‌های فیلم را تشکیل می‌دهد.
اما بزرگ‌ترین امتیاز فیلم «Dune: Part Two» نه قصه و توسعه شخصیت‌ها که در سطح بالایی قرار دارد، بلکه جلوه‌های ویژه و کارگردانی هنری اثر است که چند سطح بالاتر از سینمای اکشن در هالیوود است. فیلمی که به‌طورقطع، بهترین تصویربرداری آثار اکشن در سال‌های اخیر در سینما را رقم زده و زیبایی‌شناسی‌های هنری در آن (مخصوصاٌ صحنه‌های نبرد) تماشای آن را لذت‌بخش‌تر کرده است. نکته حائز اهمیت این که مدت‌زمان فیلم بیش از دو ساعت و نیم است؛ اما جذابیت‌های بصری فیلم به حدی چشم‌نواز است که تماشاگر به‌سختی گذر زمان را در هنگام فیلم تجربه می‌کند.
بازیگران فیلم نیز بهترین انتخاب‌های ممکن برای ایفای نقش‌هایشان بوده‌اند. تیموتی شالامی در ادامه روند موفق بازیگری خود، به‌خوبی توانسته روند تغییر شخصیت پُل را به تصویر بکشد و به نظر می‌رسد که بهترین انتخاب برای حضور در فیلم بوده است. دیگر بازیگران مشهور فیلم همانند فلورنس پیو، اگرچه حضور کوتاه‌مدتی در فیلم دارند؛ اما به‌درستی توسط دنیس ویلنوو انتخاب شده‌اند.
نقد ویدئویی فیلم «Dune: Part Two» را در ادامه ببینید:
در مجموع باید گفت که فیلم «Dune: Part Two» قطعاً یکی از باارزش‌ترین آثار اکشن هالیوود در چند دهه اخیر است. فیلمی که چه در روند داستانی و چه در اکشن، سطحی جدید از کیفیت را به سینما ارائه داده و تماشایش یکی از واجبات هر علاقه‌مند به سینما به شمار می‌رود! شاید بزرگ‌ترین حسرت فیلم برای علاقه‌مندان به سینما این باشد که چرا می‌بایست اثر باشکوهی همانند ««Dune: Part Two»» را نه در سالن‌های سینما بلکه در منازل مشاهده کرد! اثری که لطف تماشای آن در یک سینمای مجهز، چندین برابر خواهد بود و حیف که باید آن را در مانیتورهای کوچک و تلویزیون‌های خانه دید!
نمره: 10/10
منتقد: میثم کریمی
ضعف این دو فیلم عدم وفاداری به کتاب اصلیه به خصوص قسمت دوم بهتر بود نویسندگان اول فیلم میگفتند که اینقدر خودشون رو بالاتر از نویسنده کتاب میدونند که بخش هایی از داستان اونو عوض کردند
این نقد کامل و دقیق نیست فقط تحسین کرده کلی نکات محتوایی داره که باید رمزگشایی بشه…خیلی هوشمندانه ماجرای منجی را میخواد تحریف کنه…یک آخرالزمان التقاطی (شیعی _یهودی )که باورهای شیعی رو نشونه گرفته…میگه این باورهایی که شیعه داره درسته اما کامل نیست آدرس درست و دقیقش اینه منجی واقعی خواهر مهدی یا لسان الغیب هست دقیقا آنچه که یهود معتقد هست و مادر را اصل میداند نه پدر …همانطور که این اواخر زنهای کنشگر و قدرتمند در سینما به تصویر کشیدند.
دقیقا 👏👏
فکت ۱: همه چیز درباره شماها و خرافاتتون نیست
فکت ۲: کسی اهمیت نمیده. میخوایم از یه بلاک باستر خوش‌ساخت لذت ببریم
این فیلم گیراست به علت دکوپاژ و فیلمبرداری و طراحی صحنه و موسیقی
اما از اصلی ترین عنصر یعنی فیلمنامه ضربه می خوره
با نظر به سخن آقا میثم که لین فیلمو از اکشن های برتر چنددهه اخیر می دونن
سوال اینجاست کدام صحنه اکشن این فیلم خیره کننده و سحرانگیز بوده؟
این خشونت آستین باتلر در آزمایش خنجر خب
بهترش در گیم آف ترون هست.و خلاقیتی نداشت
تمامی سکانس های اکشن معمولی بودند و داستان رو چنان عمق نمی دادند با اینکه از داستان بیرون نمی زد
و duneقسمت اولکه فیلمنامه تختی داشت
اما شماره دو بهتر از یک بود.
این جنگ قدرته بپای گیم آف ترون یا آثار مافیایی نمی رسه
و خب گستردگی جنگ ستارگان رو نداره
یه امپراطور زاید کلی مشاور داشته باشه
جلسه بگیره
نه اینکه یه فلورنس پیو با مادر روحانی بشن مشاورش
اونم فلورنس پیویی که شخصیتش ساخته نشده تا بیاد همچین مشاوره مهمی رو بده.
تقریبا بیشتر صحنه های فیلم برام آشناست
و رمان از فیلم جلوتره.
اما نکته مثبت داستانی بهتر شده شخصیت پردازی شالامه.
و شخصیت پردازی خوب و برجسته ریکا فرگوسن هست. بقیه از این دو خیلی عقب ترن.
و اینکه آن پیچشی که بوسیله اش می فهمیم مادر پائول دختر اون شخصیته(اسم دقیقش یادم نیست)
باعث غافلگیری نمی شه چون از پیش آشنایی برای این صحنه صورت نگرفته
بنظرم ویلنو از بهترین های قرن بیست و یک هست و فیلمساز محبوبمه
فیلم اولش و فیلم enemy.کمتر دیده شده و ببینید
اما میثم جان
در این فیلم گیرا،که طراحی صحنه و جلوه ویژه نشون دادن جزیی از داستان باشن یک جادو هستند
سکانس جنگ باتلر با آتریدیس دو نمای لانگ از پشت سر داره که حس برهم زنه
همچنین از لحاط طراحی اکشن ، این سکانس معمولیه.
و اینکه کاش دیالوگ نویسی بهتری داشت.
و اینکه صحنه اغوای آستین باتلر به دست لئاسیدوکیس جای پرداخت بیشتر داشت
واقعا حیف که نمیشه این فیلم رو روی پرده بزرگ سینما دید که لذتش صد برابر میشه
ولی با اینحال بازم این فیلم تاثیر خودش رو میزاره و فوق العادست.
آقای کریمی بد نیست یه مقدار هم تخصصی تر راجب محتوای فیلم و جزیئاتش در نقداتون اشاره کنید
از تنها کارگردان جهان که هر چی ساخته شاهکار بوده انتظار چیز دیگه ای داشتید دوستان؟
ویلنوو بلد نیست حتی فیلم معمولی بسازه
حتی نولان و تارانتینوی بزرگ هم فیلم معمولی یا ضعیف دارن ولی ویلنوو فقظ شاهکار ساخته و بس
صد حیف که نمیشه این شاهکار رو تو سینما دید
صد حیف
قسمت اول ضعیف و کند بود و این داستان باید سریال میشد نه سه گانه.
این شیوه داستان گویی روایی و بصری اینقدر خوب بود که یکی از چیزهایی که زمان تماشای فیلم بهش فکر میکردم (بخاطر بعضی شباهت های تماتیک) این بود که کاش هرکس که میخواد این فیلم Legend of Zelda رو بسازه، چندتا یادداشت حسابی از کلاس درس کارگردانی وینلوو برداره. اصلا کاش خود وینلوو بعد از کارگردانی قسمت سه dune میومد می‌ساختش!
من اعتراف میکنم یه مقدار نسبت به فیلم قبلی سخت گرفتم. بخشی از دلیلش این بود که اواخر سال ۲۰۱۹ یه منبعی دنی وینلوو رو بهترین فیلمساز دهه ۲۰۱۰ اعلام کرد و این باعث شد یه عده بیان مقایسه های مسخره و یاوه‌گویی هایی بکنن در حدی که برای کم شدن روی اونها هم که شده، حاضر بودم فیلم شکست فجیعی بخوره! بعد مشخص شد که جناب آقای وینلوو خودش آدم بسیار متواضع و محترمی هست پس با آغوش باز به سمت این فیلم اومدم و باید بگم واقعا از این اثر خیلی خوب با کارگردانی معرکه و کیفیت فوق‌العاده‌ی بصری و شنیداریش و بازی های خوب بازیگرانش (که امیدوارم خاویر باردم از بینشون نامزد اسکار بشه) لذت بردم.
حتی تیموتی شالامه که اغلب نقش هاش یه جورین که دوست دارم از روی صفحه بکشمش بیرون و یه فصل کتک حسابی بهش بزنم، تو این نقش خوب بود و از زمان رونمایی از ویلن جدید با بازی آستین باتلر، لحظه شماری میکردم زودتر تیموتی بیاد بزنه دهنشو سرویس کنه!
اگه سومین قسمت هم به همین خوبی ساخته بشه، یه سه گانه فانتزی/علمی تخیلی درجه یک و به عبارتی بازی تاج و تخت کهکشانی‌ای رو خواهیم داشت که به جرأت میتونم بگم از ۹۰ درصد فیلم و سریال های جنگ ستارگان بعد از سه گانه اصلی، بهتره.
دنیس ویلنوو کارگردان فوق العاده ایه کافیه کارهای قبلیشو ببینید تا بفهمید چقدر تو سینمای اکشن و فانتزی استعداد داره لعنتی