نقد و بررسی فیلم مالیفیسنت: معشوقه شیطان ( Maleficent: Mistress of Evil )

یکی از اصلی ترین وظایف پیش روی استودیوها در حال حاضر ساخت فیلمهایی است که بتوان به هر نحوی برای آن دنباله ای ساخت. اگر مسیر سینما را در چند سال اخیر مرور کنیم به انبوهی از فیلمهای دنباله دار می رسیم که در گیشه فروخته اند و نیازی به استخدام نفرات جدید و پرداخت دستمزد های بیشتر برای قسمت های بعدی نداشته اند. این شرایط در مورد « مالیفیسنت : معشوقه شیطان » هم صدق کرده است. فیلمی که قسمت نخست آن بیشتر با وزنه حضور آنجلینا جولی توانست به موفقیت برسد و راه را برای ساخت قسمت دوم باز نماید؛ حتی زمانی که جولی اعلام کرد قصد کناره گیری از بازیگری دارد اما با « معشوقه شیطان » از تصمیمش منصرف شد و به مقابل دوربین بازگشت.

جادوگر بودن ویژگی بود که از هر لحاظ به آنجلینا جولی می آمد! او حتی در دنیای واقعی هم افراد را سحر می کند و گاهی هم با اعمال جادویی اش دل جوامع بین المللی را می برد. اما ماجرای پریانی او در قسمت اول به آخر خط رسید و به این نتیجه رسیدیم که بد ذاتی وجود ندارد و تنها بد گمانی است که ریشه در باورهای ما گنجانده. در قسمت دوم « مالیفیسنت: معشوقه شیطان » اما قصه به روایت کلاسیک ماجراهای پریانی بازگشته است. آرورا ( با بازی ال فنینگ ) در شُرف ازدواج با شاهزاده فیلیپ ( با بازی هری دیکنسون ) است. وصلتی که چندان خوشایند مالیفیسنت نیست چراکه او براساس تجربیات گذشته اش، هیچ اعتمادی به انسانها ندارد و همانطور که می دانیم جولی در زندگی واقعی هم به انسانها اعتماد چندانی ندارد!

باقی مانده داستان را می توانید کاملاً حدس بزنید. مجموعه ای از اتفاقات رخ می دهد که می دانیم نیت انسانها خیر نیست و زمانی که مالیفیسنت قرار است این موضوع را اعلام کند، رابطه اش با نوه اش دچار گسست می شود و… بزرگترین مشکل « مالیفیسنت: معشوقه عشق » نیز به بخش داستانی ماجرا باز می گردد که به نظر می رسد شایستگی لازم برای ساخته شدن آن وجود نداشته است. اگر در قسمت اول شخصیت جذاب و منحصر به فردی توسط جولی بر پرده سینماها نقش بست، در قسمت دوم این شخصیت وجه کاریزماتیک خود را از دست داده و قصه شبیه به یکی از فیلمهای مارول با فرمول های یکسان شده است!

مالیفیسنت در قسمت دوم اسیر کلیشه های رایجی شده که سینمای نوجوان پسند به شدت از آن استقبال می کند. کلیشه ای که می گوید: قصه را در ساده ترین فرم خود روایت کنیم و اجازه دهیم سر تماشاگر با جلوه های ویژه و نبردهای کامپیوتری گرم شود! این فرمول در فیلم « انتقام جویان » به خوبی جواب خود را پس داد و به بهترین فروش تاریخ سینما رسید. در « مالیفیسنت: معشوقه شیطان » هم سعی شده تا چنین روشی به کار گرفته شود. تمام اتصال و گسست های داستانی قرار است به نقطه ای برای تقابل انسانها و پریان ها ختم شود تا نبردی جذاب شکل بگیرد. نبردی که از لحاظ بصری ما را اغنا نمی کند اما غلظت آن به حدی است که سرگرم مان کند.

به همین دلیل است که می گویم « مالیفیسنت: معشوقه شیطان » چیزی بیشتر از نصیحت های انیمیشن های قدیمی دیزنی نیست و نباید خیلی به قصه فیلم دل بست. در قسمت دوم رابطه مالیفیسنت و آرورا به بوته آزمایش گذاشته می شود و می دانیم که قرار است این چالش سرانجامی داشته باشد که به نزدیکی بیشتر آنها و درک دنیای ذهنشان منجر شود. مقابله با استبداد و ظلم و همچنین یافتن نژادهایی که فکر می کردیم از دنیا رفته اند، همه در جهت القای پیامهای اجتماعی هست که باید گفت این شکل انتقال آن به مخاطب دیگر زیادی خسته کننده شده!

با اینحال « مالیفیسنت: معشوقه شیطان » اگرچه خسته کننده است اما آنجلینا جولی کماکان در آن می درخشد. به نظر می رسد جولی نقش بسزایی در محبوبیت فیلم « مالیفیسنت » داشته باشد و بدون حضور او این اثر نمی توانست تا این حد موفق باشد. در قسمت دوم هم کماکان جولی وزنه اصلی فیلم محسوب می شود و در کنار او میشل فایفر هم توانسته از هنر بازیگری خودش استفاده نماید. مباره انتهایی فیلم به سبک بازیهای بتل رویال امروزه، شاید طرفداران نوجوان را هیجان زده کند اما اگر عمیق تر به فیلم نگاه کنیم، کمتر به نکته ارزشمندی می رسیم.

منتقد : دیوید ساندرلند

این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.

به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید

مالیفیسنت: معشوقه شیطان : Maleficent: Mistress of Evil